[เถรี]

องค์แรกก็คือพระสารีบุตรมหาเถระ องค์อัครสาวกเบื้องขวาขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นผู้ที่เลิศด้วยปัญญา แต่ว่าเมื่อเดินทางร่วมกัน เจอสถานที่ ไม่ว่าจะเป็นหลุม เป็นร่องอะไรก็ตาม ท่านอื่นก็ก้าวข้ามไปโดยสงบ พระสารีบุตรเผ่นแผล็วข้ามไปอยู่อีกฝั่งหนึ่งแล้ว..!

ในเมื่อภิกษุปุถุชนกล่าวตำหนิมาถึงพระเนตรพระกรรณองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์ท่านเกรงว่าจะเป็นบาปเป็นกรรมที่ไปตำหนิพระอรหันต์ผู้บริสุทธิ์ จึงได้ตรัสถึงบุรพกรรมว่า พระสารีบุตรนั้นเคยเกิดเป็นวานร คือลิง ต่อเนื่องกันมา ๕๐๐ ชาติ จริตนิสัยบางอย่างจึงติดมา โดยที่แก้ไขไม่ได้ เมื่อเจอสถานที่ซึ่งคนทั่ว ๆ ไป ก้าวข้ามตามปกติ ท่านก็ใช้วิธีกระโดดข้ามเอาตามความเคยชินสมัยนั้น เป็นต้น

อีกท่านหนึ่งก็คือท่านปิลินทวัจฉเถระ ซึ่งเจอหน้าใครก็เรียกเขาว่า "ไอ้ถ่อย" ทำเอาญาติโยมหลายท่านโกรธเป็นอย่างยิ่ง ถึงขนาดไปฟ้ององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเลย เนื่องเพราะว่าการแต่งกายของพระภิกษุในพระพุทธศาสนานั้น ก็คือการโกนหัว นุ่งห่มผ้ากาสาวพัสตร์ ซึ่งความเชื่อถือของชาวชมพูทวีป หรือว่าอินเดียแต่โบราณนั้น บุคคลที่ไว้ผมสั้นหรือว่าโกนหัว ก็คือพวกกาลกิณี ในเมื่อเจอกาลกิณีบุคคลมาเรียกตัวเองว่า "ไอ้ถ่อย" หลายคนก็ทนไม่ได้ พูดง่าย ๆ ว่าไม่วางมวยใส่ตรงนั้นก็บุญโขแล้ว..!

เมื่อไปฟ้องร้ององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์จึงได้ตรัสว่า พระปิลินทวัจฉเถระนั้นเกิดในตระกูลพราหมณ์มาตลอด ๕๐๐ ชาติ ในเมื่อเป็นเช่นนั้น จึงเห็นผู้อื่นต่ำกว่าตนเองทั้งหมด เนื่องเพราะว่าตระกูลพราหมณ์ในยุคนั้น ถือว่าเป็นตระกูลสูงพอ ๆ กับตระกูลกษัตริย์ ในเมื่อเคยชินกับการเรียกผู้อื่นว่า "ไอ้ถ่อย" จึงทำให้คนไม่พอใจ

พระปิลินทวัจฉเถระเกรงว่าจะเป็นโทษแก่บุคคลที่ไม่พอใจนั้น เนื่องเพราะว่าเคยไปถามพ่อค้าดีปลี ซึ่งเข็นดีปลีมาทั้งเกวียน จะไปขายที่ตลาดว่า "เข็นอะไรมาหรือไอ้ถ่อย ?" ทำให้พ่อค้านั้นโกรธมาก ตอบว่า "ขี้หนูสิวะ..!"

เมื่อไปถึงตลาด เปิดเสื่อลำแพนที่คลุมดีปลีออกมา ปรากฏว่ากลายเป็นขี้หนูไปทั้งเกวียน..! เพื่อนพ่อค้าจึงถามว่า "ในช่วงที่ท่านเข็นดีปลีมาตลอดทางนั้น มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?" พ่อค้าผู้นั้นจึงระลึกได้ว่าเจอสมณะรูปหนึ่ง เพื่อนพ่อค้าจึงบอกว่า "น่าจะเป็นบุคคลที่มีฤทธิ์ ให้ท่านรีบกลับไปขอขมา ดีปลีทั้งหลายจะได้ไม่ต้องกลายเป็นขี้หนูอย่างที่เห็นอยู่นี้"