[เถรี]

ประการที่สอง เรื่องที่เกิดขึ้น เกิดในเขตอำเภอทองผาภูมิของเราเอง ก็คือเจ้าอาวาสที่บวชสามเณรภาคฤดูร้อน จะส่งตัวสามเณรไปเรียนต่อที่กรุงเทพฯ ซึ่งส่วนใหญ่แล้วพระผู้ใหญ่ที่เป็นเจ้าสำนักเรียนในกรุงเทพฯ ก็มักจะเสาะแสวงหาสามเณรที่ "มีแวว" จากต่างจังหวัด แล้วก็รับไปอุปการะ ส่งเสียให้เรียน ไม่ว่าจะเป็นการเรียนปริยัติสามัญ หรือว่าปริยัติธรรมแผนกบาลี

แต่คราวนี้ปัญหาเกิดตรงที่ว่า พ่อแม่เขาไม่ยอมให้ลูกไป แต่ตัวเจ้าอาวาสที่ท่านจัดบวชสามเณรภาคฤดูร้อนท่านรั้น ไม่ฟังเสียง จะส่งไปให้ได้ ทางพ่อแม่ก็เลยต้องโทรศัพท์แจ้งทางคณะสงฆ์มา จึงได้บอกให้ทางพ่อแม่เขาว่า ไปขอให้ลูกสึกออกจากการเป็นสามเณร จะได้หมดปัญหาไป แต่ถ้าหากว่าทางวัดนั้นไม่ยอมให้สึก ก็ให้แจ้งความไปเลย เนื่องเพราะว่าโดนคดีพรากผู้เยาว์ได้ คำว่าพรากผู้เยาว์ในที่นี้ ไม่ได้หมายถึงว่าเพศตรงข้ามเท่านั้น เพศเดียวกันก็เป็นผู้เยาว์ได้..!

ท่านทั้งหลายจะเห็นว่าเรื่องที่ไม่น่าเกิดก็เกิดขึ้น ท่านอาจจะแค่อยากเอาใจพระผู้ใหญ่ หรืออยากจะผูกสัมพันธ์ ก็เลยหาสามเณรหรือพระส่งไปเรียนในสำนักนั้น ไม่ว่าจะด้วยความหวังดี หรือว่าหวังอะไรก็ตาม แต่อย่าลืมว่าเด็ก อันดับแรกเลย อยู่ภายใต้การปกครองของพ่อแม่ ผู้เป็นพ่อเป็นแม่สาโลหิต เป็นผู้มีอำนาจเต็มตามกฎหมาย ไม่ใช่เจ้าอาวาส

จำไว้ว่า "สาโลหิต" ไม่ใช่สายโลหิต สมัยนี้มันใช้ภาษาไทยกันผิดเพี้ยนกันไปหมด อย่างเช่นคำว่า "เอาใจออกห่าง" ปัจจุบันนี้พิมพ์เป็นเอาใจออกหากกันหมด แทนที่จะเป็น ง.งู สะกด วรรณยุกต์เอก กลายเป็น ห-า-ก แล้วแปลว่าอะไรวะ ?

อีกเรื่องหนึ่งก็คือเมื่อถึงเวลาบวชสามเณรแล้ว ก็ไปขอให้ทางด้านพ่อแม่ผู้ปกครองช่วยทำอาหารมาส่ง ซึ่งจะว่าไปแล้ว ถ้าไม่ได้มากมายจนเกินไปนักก็พอไหว แต่นี่ไประบุว่า ต้องพอเลี้ยงสามเณรจำนวนเท่านั้นเท่านี้ และต้องเป็นอาหารอย่างนั้นอย่างนี้ด้วย เป็นการกะเกณฑ์ญาติโยมให้ได้รับความลำบาก โดยเฉพาะอาจจะเกินกำลังศรัทธาของเขา

ท่านทั้งหลายจะเห็นว่า บรรดาปัญหาเหล่านี้ที่เกิดขึ้น ก็มักจะเกิดขึ้นในแวดวงของพระสงฆ์สามเณรของเราเอง ก็คือขาดสมณสารูป ขาดสมณสัญญา คำว่าขาดสมณสารูปก็คือ ลืมไปว่าตนเองเป็นพระภิกษุสามเณร แล้วต้องประพฤติปฏิบัติตนเองอย่างไร ญาติโยมที่เห็นถึงจะเคารพเลื่อมใส