[เถรี]

ในเรื่องของงานวัดที่มีแต่เสียงวุ่นวายดังสนั่นหวั่นไหวไปหมดนั้น ตอนประมาณพรรษาที่ ๓ กระผม/อาตมภาพติดตามพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุง ไปยังวัดโพธิ์เมืองปัก ของหลวงพี่พระมหาถวัลย์ ฐิติโก ที่จังหวัดนครราชสีมา วัดโพธิ์เมืองปักนั้นอเนจอนาถยิ่งกว่าวัดใต้อีก เพราะว่ามีที่อยู่แค่นิดเดียวเท่านั้น สิ่งก่อสร้างเต็มแน่นไปหมด แล้วลำโพงก็หันไปทุกทิศ เสียงดังจนไม่มีที่ให้ไป สมัยนั้นก็ไม่มีปลั๊กอุดหูให้เสียด้วย..!

กระผม/อาตมภาพจึงต้องเดินหาที่เงียบ ๆ เพื่อที่จะได้จำวัด ไม่เช่นนั้นก็เป็นอันว่าจะต้องดูหนังฟังเพลงไปทั้งคืน เพราะว่าถึงไม่อยากดูไม่อยากฟัง ก็จะโดนกรอกหูกรอกเข้าตามาเอง เมื่อเดินไปถึงป่าช้า ปรากฏว่าเขามี "คอนโดผี" อยู่ คำว่า "คอนโดผี" นี่ กระผม/อาตมภาพเรียกเอง ก็คือซองซีเมนต์ที่เขาเอาไว้บรรจุโลงที่ทางเจ้าภาพฝากเอาไว้ ก่อนที่จะตัดสินใจว่าจะเผาหรือว่าจะฝัง

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น กระผม/อาตมภาพเห็น "คอนโดผี" ที่เขาทำเป็นซองซีเมนต์ พอที่จะสอดโลงเข้าไปจนสุดได้ แล้วก็สร้างซ้อนกันเป็นชั้น ๆ อยู่ประมาณ ๔ ชั้น ก็ไปเที่ยวเดินส่องหาว่าห้องไหนที่ว่างบ้าง เมื่อเจอก็ตะกายปีนขึ้นไป เอาหัวซุกเข้าไปด้านใน เอาเท้ายื่นมาด้านนอก ช่วยให้ลดเสียงดังสนั่นภายในวัดลงไปได้ สามารถที่จะจำวัดได้อย่างสบาย

ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายกลัวผี ก็คงไม่สามารถที่จะหลับลงเหมือนกระผม/อาตมภาพเป็นแน่ แต่เนื่องจากว่ากระผม/อาตมภาพนั้น โดนผีหลอกมาตั้งแต่เด็ก เคยชินเสียแล้ว จึงไม่คิดว่าจะมีการโดนผีหลอกที่ไหนน่ากลัวไปกว่านั้นอีก เพราะมารู้ทีหลังว่าบรรดาผีที่หลอกกระผม/อาตมภาพนั้น เป็นเทวดาที่ท่านท้าวมหาราชส่งมาให้รักษากระผม/อาตมภาพเอง