[ก้านบัว]

๑๒. ฝากตัวกับพระอาจารย์สิงห์

(!!!!!!! เหตุการณ์ในตอนนี้ขอให้อ่านโดยใช้วิจารณญาณ ข้อมูลอาจมีการคลาดเคลื่อนเพราะจากข้อเท็จจริง หลวงปู่แหวนเกิด พ.ศ. ๒๔๓๐ ก่อนหลวงปู่สิงห์ ซึ่งเกิดปี พ.ศ. ๒๔๓๒ อยู่ ๒ ปี ในปี ๒๔๔๕ ตามเรื่อง หลวงปู่แหวน อายุ ๑๕ ปี หลวงปู่สิงห์อายุเพียง ๑๓ ปีเท่านั้น - webmaster)

เหตุการณ์อยู่ในปี พ.ศ. ๒๔๔๕ พระอาจารย์อ้วนผู้เป็นหลวงอาได้พาสามเณรแหวนเดินทางรอนแรมไปยังจังหวัดอุบลราชธานี โดยนำไปฝากกับพระอาจารย์สิงห์ ขนฺตยาคโม ศิษย์เอกสำคัญสูงสุดองค์หนึ่งของหลวงปู่มั่น ภูริทัตฺโต พระอาจารย์ใหญ่ฝ่ายวิปัสสนากรรมฐาน

ในสมัยนั้นท่านพระอาจารย์สิงห์ยังไม่ได้เข้ามาเป็นศิษย์ของหลวงปู่มั่น ท่านยังเป็นอาจารย์สอนปริยัติอยู่ที่สำนักเรียนวัดบ้านสร้างถ่อ อำเภอเกษมสีมา ( ภายหลังเปลี่ยนเป็นอำเภอม่วงสามสิบ จังหวัดอุบลราชธานี )

พระอาจารย์อ้วนนำสามเณรขึ้นมากราบพระอาจารย์สิงห์ แนะนำตนเองว่ามาจากเมืองเลยอันไกลโพ้นและเป็นอาของสามเณร
เดิมสามเณรชื่อ ยาน พอบวชเป็นเณรแล้วเปลี่ยนชื่อเป็นแหวน

" อ้อ! ชื่อสามเณรแหวนรึ " พระอาจารย์สิงห์กล่าวด้วยความชื่นชม " ชื่อแหวนนี้ดี แหวนเป็นเครื่องประดับกายของมนุษย์ จึงเป็นของสำคัญ เปรียบได้กับสติปัญญาของเราที่จะมาเสริมแต่งตัวเราให้รุ่งเรืองเปรื่องปราดต่อไปในอนาคต "

ต่อจากนั้นพระอาจารย์สิงห์ก็ได้ซักถามเรื่องราวของสามเณรแล้ว พระอาจารย์อ้วนได้แจ้งความประสงค์ว่าต้องการนำสามเณรมาฝากเพื่อขอศึกษาบาลีธรรม ด้วยว่าสำนักแห่งนี้มีชื่อเสียงโด่งดังมีพระเณรจากหัวเมืองต่าง ๆ ในอิสานเดินทางมาฝากตัวเป็นลูกศิษย์ลูกหามากมาย

พระอาจารย์สิงห์ทราบความประสงค์แล้วก็มีความยินดี มองพินิจพิจารณาสามเณรน้อย รูปร่างผิวพรรณเกลี้ยงเกลาสะอาด นัยน์ตาสุกใส บริสุทธิ์ ท่าทางสำรวมมีสง่าราศีอย่างประหลาด

" นี่แหละช้างเผือกแก้ว เกิดในป่าแน่แล้ว "

จากนั้นจึงพาสามเณรไปที่กุฏิพระอาจารย์หลีเจ้าอาวาส แนะนำให้รู้จักไว้ตามธรรมเนียม พระอาจารย์หลียินดีอนุญาตให้พระอาจารย์สิงห์รับสามเณรไว้ศึกษาในสำนักได้ตามปรารถนา

ขณะนั้นมีพระเณรเรียนอยู่ในสำนักวัดสร้างถ่อหัวตะพาน ซึ่งมีพระอาจารย์สิงห์ ขนฺตยาคโม เป็นพระอาจารย์ใหญ่สอนอยู่ประมาณ ๗๐ รูป

ตอนนั้นพระอาจารย์สิงห์ยังเป็นพระมหานิกาย ยังไม่ได้ปวารณาเป็นศิษย์กรรมฐานของพระอาจารย์ใหญ่มั่น ภูริทตฺโต