[เถรี]

ส่วนท่านที่จับสลากได้เป็นเจ้านาคนั้น ก็จะต้องกล่าวคำทั้งขอบรรพชา ขอศีล ขอนิสสัย ขออุปสมบท ต้องลุก ๆ นั่ง ๆ ตามหลักการอุปสมบทของฝ่ายมหานิกาย ซึ่งถือตามแบบโบราณว่าการยืนนั้นเป็นการแสดงความเคารพอย่างหนึ่ง

คราวนี้ก็เป็นเวรเป็นกรรมของบรรดาว่าที่พระอุปัชฌาย์ตรงที่ว่า เมื่อท่านสวด หรือว่าให้ศีล หรือว่าคำสอนผิดพลาด ก็จะมีเสียงทักท้วงมาจากคณะกรรมการรอบด้าน เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่า คำว่า "พระอุปัชฌาย์" นั้น แปลว่า "ผู้เพ่งดูโดยตระหนัก" ก็คือต้องตระหนักรู้ในทุกเรื่อง ว่ามีอะไรผิด อะไรถูก การอุปสมบทครั้งนี้สมบูรณ์บริบูรณ์ไปแล้วด้วยวัตถุสมบัติ สีมาสมบัติ กรรมวาจาสมบัติ และปริสสมบัติหรือไม่ ? บุคคลนี้สมควรจะได้รับการยกขึ้นสู่หมู่เป็นอุปสัมบัน คือผู้มีศีลและมีข้อวัตรปฏิบัติที่เสมอกันหรือไม่ ?

โดยเฉพาะการออกเสียงการสวดนั้น ส่วนใหญ่ว่าที่พระอุปัชฌาย์ ก็มักจะเลื่อนชั้นขึ้นมาจากการเป็นพระคู่สวดมาก่อน ด้วยความเคยชินในการสวดก็ดี ด้วยความที่ไม่ได้ยึดถือตามอักขระ ซึ่งเขียนเอาไว้ก็ตาม ก็มักจะสวดผิด อย่างเช่น "ยะทิ สังฆัสสะ ปัตตะกัลลัง" ก็มักจะออกเสียงเป็น "ยะถิ" เป็นต้น ก็จะทำให้กรรมวาจาวิบัติ ก็คือการสวดเพื่อยกอนุปสัมบันขึ้นเป็นอุปสัมบันนั้น มีความผิดเพี้ยน ไม่สำเร็จตามที่ตั้งใจไว้

เรื่องนี้เมื่อเช้ากระผม/อาตมภาพ ก็ทักท้วงในไปกลุ่มไลน์ตลาดริมแควเมืองท่าขนุน เนื่องเพราะว่าร้านทองโยะของน้องอร (นางสาวบังอร พิเภก) ผู้ช่วยฝ่ายประชาสัมพันธ์เทศบาลตำบลทองผาภูมิ ขออนุญาตปิดร้านเสาร์อาทิตย์นี้ เนื่องเพราะว่าถูกหมอจับเข้าโรงพยาบาล ตามศัพท์ที่เรียกกันว่า"แอดมิท" แต่น้องอรเขียนคำว่า "ทองโย๊ะ" โดยใส่ไม้ตรีมาด้วย

กระผม/อาตมภาพจึงต้องทักท้วงกลับไป ให้ตัดไม้ตรีออก เนื่องเพราะว่าอักษรต่ำ ถ้าหากว่าเข้ากับสระเสียงสั้น ก็จะออกเสียงเป็นเสียงตรีอยู่แล้ว ไม่สามารถหรือว่าไม่ต้องใส่ไม้ตรีกำกับเข้าไปอีก

เรื่องพวกนี้สมัยที่กระผม/อาตมภาพเรียนอยู่นั้น ก็ต้องมีการท่องว่า อักษรสูงมีกี่ตัว อักษรกลางมีกี่ตัว อักษรต่ำมีกี่ตัว ในปัจจุบันนี้เด็ก ๆ ไม่สามารถที่จะแยกแยะแล้วว่า อักษรกลางกับอักษรต่ำต่างกันอย่างไร ?