[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันศุกร์ที่ ๘ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗ กระผม/อาตมภาพวิ่งออกจากวัดท่าขนุนตั้งแต่เช้ามืด ตรงไปยังวัดนพเก้าทายิการาม หมู่ที่ ๖ ตำบลห้วยเขย่ง อำเภอทองผาภูมิ จังหวัดกาญจนบุรี ซึ่งอยู่เลยวัดท่าขนุนขึ้นไปทางบ้านปิล็อก ห่างไปประมาณ ๔๐ กิโลเมตร ถนนหนทางก็ค่อนข้างที่จะแคบ เนื่องเพราะว่ายังไม่ได้รับงบประมาณในการที่จะขยายไหล่ทาง

แต่ถ้าเปรียบกับสมัยที่กระผม/อาตมภาพมาถึงอำเภอทองผาภูมิใหม่ ๆ ก็นับว่าดีเลิศประเสริฐศรีมากแล้ว เนื่องเพราะว่าสมัยนั้นเป็นทางฝุ่น วิ่งผ่านไปแต่ละครั้ง กลายเป็นคนแก่ไปตาม ๆ กัน เนื่องเพราะว่าฝุ่นเกาะหัวขาวกันไปหมด..! สมัยนี้เป็นทางลาดยางแล้ว ๒ เลน แม้ว่าจะไม่มีเสริมไหล่ทางเหมือนกับช่วงอื่น แต่ก็เป็นสิ่งที่ดีมากแล้ว

เหตุที่ต้องไปแต่เช้าโดยไม่ได้ออกบิณฑบาต ก็เพราะว่าจะไปเยี่ยมคณะอาจารย์และนิสิตพระวิปัสสนาจารย์โครงการทุนเล่าเรียนหลวง จากวิทยาลัยบาฬีศึกษาพุทธโฆส ซึ่งฝึกเดินธุดงค์ธรรมยาตรา แล้วมาพักอยู่ที่วัดนพเก้าทายิการาม

เมื่อไปถึง ปรากฏว่ารถพยาบาลพร้อมด้วยเครื่องมือปฐมพยาบาล จากโรงพยาบาลพหลพลพยุหเสนา ในตัวจังหวัดกาญจนบุรี ซึ่งอยู่ห่างออกไป ๑๘๐ กิโลเมตร มาถึงเกือบจะพร้อมกัน บรรดาแพทย์พยาบาล พอเห็นกระผม/อาตมภาพก็ลงมากราบ

กระผม/อาตมภาพต้องเจริญพรขอบพระคุณด้วยความจริงใจ เนื่องเพราะว่าตนเองนั้นได้ประสานกับหมอนุ้ย (แพทย์หญิงนวลจันทร์ เวชสุวรรณมณี) ผู้อำนวยการโรงพยาบาลทองผาภูมิ ขอให้ส่งรถที่มีเครื่องมือปฐมพยาบาลและแพทย์พยาบาลอยู่ประจำ มาติดตามคณะธุดงค์ธรรมยาตราทุกวัน ในช่วงที่อยู่ในเขตพื้นที่อำเภอทองผาภูมิแห่งนี้ ทางด้านหมอนุ้ยก็ประสานต่อไปยังโรงพยาบาลพหลพลพยุหเสนา และได้รับการอำนวยความสะดวกให้เป็นอย่างดี ต้องขอเจริญพรขอบพระคุณท่านผู้อำนวยการโรงพยาบาลพหลพลพยุหเสนามา ณ ที่นี้ด้วย

อีกท่านหนึ่งที่จะลืมไม่ได้เลยก็คือท่านนายกฯ ปาล์ม (นายศราวุธ ศรีทันดร) นายกเทศมนตรีตำบลทองผาภูมิ ซึ่งเป็นตำบลที่ไม่มีตำบลทางราชการอยู่ในโลก เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าแต่เดิมนั้นก็คือตำบลท่าขนุน แล้วก็โดนแบ่งส่วนหนึ่งออกไปเป็นตำบลสหกรณ์นิคม และแบ่งอีกส่วนหนึ่งออกไปเป็นตำบลห้วยเขย่ง

ขนาดนั้นแล้ว ตำบลท่าขนุนก็ยังใหญ่โตมโหฬาร เมื่อมีการขอตั้งเทศบาลขึ้นมา จึงมีการตั้งเทศบาลตำบลทองผาภูมิขึ้นมาก่อน ในบริเวณที่ถือว่าเป็นส่วนกลางที่มีความเจริญ ก็คือใจกลางของอำเภอทองผาภูมิ โดยมีวัดท่าขนุนอยู่ในเขตนั้นด้วย