[เถรี]

ด้วยความที่ท่านเป็นผู้ทรงถึงฌานสมาบัติได้อย่างคล่องตัว จึงทำให้ท่านไม่รู้สึกเวทนาต่อการที่ไฟได้เผาไหม้ร่างกายของท่านเลย แล้วก็ไปเกิดเป็นพรหมเต็มบุญเต็มบารมีของท่าน กระผม/อาตมภาพกราบในความเมตตาที่ท่านอุตส่าห์อนุเคราะห์สงเคราะห์ มา "รับ" ในครั้งนี้

เมื่อเดินทางออกมาด้านนอก ปรากฏว่าเจ้าหน้าที่ ตม.ของเวียดนาม ทำหน้าที่ได้คล่องตัวมาก ใช้เวลาในการประทับตราหนังสือเดินทาง ให้กระผม/อาตมภาพไม่ถึง ๑ นาที ผ่านออกมารอที่ทางด้านนอกที่สายพาน ๒ ปรากฏว่าแม้กระเป๋าจะมารวดเร็วทันใจ แต่ก็มีการชำรุดเสียหายอยู่ใบหนึ่ง และชำรุดหนักมาก..! คาดว่าน่าจะเกิดจากทางต้นทาง คือสนามบินนานาชาติดอนเมืองของเราเอง ทางด้านนี้ถึงกับต้องเอาถุงใส่มาส่ง เพราะว่าโดนโยนจนแตกกระจายไปครึ่งใบ..!

ทางด้านเติมเต็มทราเวล รีบไปทำการแจ้งต่อเจ้าหน้าที่ถึงความเสียหายที่เกิดขึ้น ในที่สุดก็ได้รับการชดเชยมา ๓๕๐,๐๐๐ ด่อง ซึ่งถ้าหากว่าเปรียบเป็นเงินไทยก็น่าจะอยู่ที่ราว ๆ ๕๐๐ กว่าบาท..! ซึ่งในส่วนนี้จะว่าไปแล้วก็ไม่คุ้ม แต่ทางเขาไม่มีกระเป๋าเปลี่ยนให้จริง ๆ พวกเราจึงต้องรับค่าชดเชยตรงนี้มาอย่างเสียไม่ได้

จุดนี้ทำให้กระผม/อาตมภาพที่เดินทางไปยุโรปแล้วเจอร้านค้าปลอดภาษี มีกระเป๋าแซมโซไนท์สวย ๆ ราคาไม่กี่สตางค์ ซึ่งทางด้านกระผม/อาตมภาพเห็นว่ามีกำลังเพียงพอที่จะซื้อได้ แต่พอพิจารณาแล้วว่า ถ้าขืนซื้อมาก็คงจะพังในเวลาอันรวดเร็ว ต่อให้เป็นการลดราคามากกว่าปกติสักเพียงใดก็ตาม ถ้าต้องพังไปในเวลาไม่นานก็ยังนับว่าราคาแพงอยู่ดี จึงไม่ได้ซื้อหามา

เมื่อพวกเราออกเดินทางมานอกสนามบิน ก็ต้องสะท้านวูบไปทั้งตัว เนื่องเพราะว่าอากาศแค่ ๑๔ องศาเซลเซียสเท่านั้น ขึ้นรถบัสที่มารอรับอยู่ทั้ง ๒ คัน เมื่อขึ้นไปถึงก็เจอ "อาหลัน" ซึ่งความจริงต้องออกเสียงว่า "ลาน (Lan)" ซึ่งเป็นคำเดียวกับ "หลัน" ของภาษาจีนกลางที่แปลว่ากล้วยไม้นั่นเอง มารอต้อนรับคณะของเราอยู่แล้ว

อาหลันที่เป็นมัคคุเทศก์ท้องถิ่นมาแนะนำตัว แจกน้ำ แจกแซนด์วิช ซึ่งแซนด์วิชนั้น ตอนแรก กระผม/อาตมภาพก็ติว่า "ชิ้นใหญ่มาก น่าจะกินไม่หมด" แต่พอกัดเข้าไปแล้ว กลับรู้สึกว่าอร่อยมาก ก็เลยเผลอกินหมดโดยไม่รู้ตัว..!