[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันพุธที่ ๒๘ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๗ กระผม/อาตมภาพเดินทางไปทำพิธีบวงสรวงเปิดงานประจำปีปิดทองหลวงพ่อตะเคียนทองและฉลองสัญญาบัตรพัดยศพระครูสุตกาญจนวัฒน์, ดร. (ทผจล.ชพ.) ที่วัดวังปะโท่ หมู่ที่ ๘ ตำบลห้วยเขย่ง อำเภอทองผาภูมิ จังหวัดกาญจนบุรี

หลังจากนั้นแล้วก็ได้เดินทางไปเยี่ยมโครงการอบรมบาลีก่อนสอบ ที่วัดไร่ขิง (พระอารามหลวง) เมื่อไปถึง ทั้งบรรดาวิทยากรและผู้เข้ารับการอบรมก็ยังมีการต่อว่า "พระอาจารย์เล็ก..หายไปหลายวันเลย มัวแต่ทำอะไรอยู่ครับ ?" โดยที่ไม่ทราบว่ากระผม/อาตมภาพนั้นได้จัดให้มีการบวชเนกขัมมะปฏิบัติธรรม ตลอดจนกระทั่งงานทำบุญประจำปีปิดทองรอยพระพุทธบาทวัดท่าขนุน และทำบุญอุทิศอดีต ๗ เจ้าเมืองหน้าด่านจังหวัดกาญจนบุรี

แต่ว่าเรื่องทั้งหลายเหล่านี้เราต้องเข้าใจว่า บุคคลส่วนใหญ่แล้วก็มักจะมองตนเองเป็นสำคัญ โดยที่บางคนใช้คำว่า "เอาตนเองเป็นศูนย์กลาง" ซึ่งในลักษณะอย่างนี้ ถ้าว่าไปแล้วก็ไม่ใช่เรื่องดี เพราะว่าเราต้องรู้จักคิดในลักษณะของการ "เอาใจเขามาใส่ใจเรา" อยู่ในลักษณะที่ว่า ถึงเวลาแล้วคนอื่นก็อาจจะมีภารกิจสำคัญ ไม่สามารถที่จะมาให้ท่านเห็นหน้าทุกวันได้

โดยเฉพาะในพิธีปิด พระเดชพระคุณพระธรรมวชิรานุวัตร, ดร. (แย้ม กิตฺตินฺธโร) เจ้าคณะภาค ๑๔ ย้ำว่า ขอให้บรรดาเจ้าคณะอำเภอ รองเจ้าคณะอำเภอ มาร่วมกันในพิธีปิดโครงการอบรมบาลีก่อนสอบปี ๒๕๖๗ ในวันที่ ๒ มีนาคม ๒๕๖๗ นี้ โดยพร้อมเพรียงกัน เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าวันที่ ๒ มีนาคมนั้น กระผม/อาตมภาพเดินทางไปที่เมืองซาปา ประเทศเวียดนามแล้ว

เรื่องของการไปประเทศเวียดนามครั้งนี้ เกิดจากการที่ลูกกิฟท์ (นางสาวอันตรา ลักษณะ) เจ้าของบริษัทเติมเต็มทราเวล ได้จัดให้มีการเดินทางไปเพื่อสัมผัสความหนาวที่เมืองซาปา ของประเทศเวียดนาม ซึ่งสมัยก่อนที่ยังมีการแบ่งเป็นเวียดนามเหนือและเวียดนามใต้ สถานที่นี้ก็คือเมืองเล็ก ๆ ของเวียดนามเหนือ ที่อยู่เกือบจะติดชายแดนประเทศจีน จึงได้รับลมหนาวจากประเทศจีนเต็ม ๆ ทำให้มีหิมะตกอยู่บ่อย ๆ