วันนี้ตรงกับวันอังคารที่ ๒๐ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๗ กระผม/อาตมภาพเดินทางไปถึงวัดไร่ขิง (พระอารามหลวง) ยังไม่ทันจะ ๖ โมงเช้า เกือบ ๆ จะพร้อมกับหลวงพ่อเจ้าคุณแย้ม - พระเดชพระคุณพระธรรมวชิรานุวัตร, ดร. (แย้ม กิตฺตินฺธโร) เจ้าคณะภาค ๑๔ เหตุที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะว่า ช่วงบ่ายวันนี้กระผม/อาตมภาพต้องไปหาหมอตามนัด ถ้าหากว่าไม่ไปปรากฏตัวในที่อบรมบาลีก่อนสอบเลย บางทีลูกศิษย์ก็อาจจะหมดกำลังใจได้เช่นกัน
เหตุที่กล่าวได้อย่างเต็มปากเต็มคำอย่างนั้นก็เพราะว่า ในปัจจุบันนี้บรรดาพระสังฆาธิการก็ดี ระดับเลขานุการ หรือว่ากองงานเลขานุการ ตลอดจนกระทั่งพระวิทยากร ในเขตปกครองคณะสงฆ์ภาค ๑๔ ก็ตาม ถ้าหากว่าไม่ใช่ลูกศิษย์ก็จะเป็นเพื่อนฝูงกันทั้งนั้น
เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่ากระผม/อาตมภาพนั้น มีโอกาสสอนหนังสือ ทั้งที่วิทยาลัยสงฆ์พุทธปัญญาศรีทวารวดี วัดไร่ขิง (พระอารามหลวง) จังหวัดนครปฐม วิทยาลัยสงฆ์สุพรรณบุรีศรีสุวรรณภูมิ วัดป่าเลไลยก์วรวิหาร จังหวัดสุพรรณบุรี และท้ายที่สุดวิทยาลัยสงฆ์กาญจนบุรีศรีไพบูลย์ จังหวัดกาญจนบุรี เริ่มต้นสอนมาตั้งแต่ปี ๒๕๕๒ แล้วก็เพิ่งจะมาลาออกเมื่อปี ๒๕๖๕ นี่เอง
แต่ขนาดนั้นก็ตาม ชื่อเสียงที่ได้ทำเอาไว้ ก็ทำให้บุคคลที่เคยเรียนอยู่มีความเคารพนับถืออย่างจริงใจ โดยเฉพาะบรรดานิสิตทั้งหลาย จะเห็นกระผม/อาตมภาพเป็นพระวิปัสสนาจารย์ ที่คุมการปฏิบัติธรรมแบบไม่ได้คุม ก็คือเมื่อถึงเวลาแล้ว ทุกคนเต็มอกเต็มใจมาเข้าปฏิบัติเอง
ถึงขนาดพอผ่านไปได้ ๔ วัน ๕ วัน บรรดาพระสังฆาธิการที่มีอายุกาลพรรษามากกว่า มาขอกราบในฐานะครูบาอาจารย์ ออกปากว่า "ท่านอาจารย์ต้องมีอะไรดีแน่เลย โดยปกติพวกกระผมไม่เคยยอมลงให้กับใคร แต่นี่กลับยอมลงให้กับอาจารย์ ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ดุด่าว่ากล่าวอะไรพวกผมเลยสักคำเดียว" กระผม/อาตมภาพก็ไม่รู้จะชี้แจงแสดงเหตุอย่างไร ห้ามปรามท่านที่พรรษามากกว่าไม่ให้กราบ ท่านก็ไม่ยอม บอกว่าขอกราบในฐานะพระอาจารย์..!
บรรดารุ่นหลัง ๆ มา แม้ว่ากระผม/อาตมภาพจะไม่ได้สอนแล้วก็ตาม แต่ว่าชื่อเสียงเกียรติคุณตรงนี้ก็ยังคงอยู่ ดังนั้น..เมื่อได้ยินชื่อพระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร. หรือว่าหลวงพ่อเล็ก วัดท่าขนุนมาถึง ทุกคนก็กระตือรือร้นมาต้อนรับ มาแนะนำตัว หรือว่ามากราบไหว้
แม้กระทั่งบางท่าน อย่างเช่นพระครูสังฆกิจจารักษ์ วัดสิงห์ อำเภอนครชัยศรี จังหวัดนครปฐมซึ่งมีชื่อเสียงเลื่องลือในเรื่องหัวแข็ง ไม่ยอมลงให้ใคร แล้วในฐานะที่ท่านอายุมากกว่า แม้ว่าพรรษาน้อยกว่าก็ตาม ท่านก็ยังมากราบมาไหว้ทุกครั้ง จนทำเอาคนแปลกใจเป็นอย่างมาก
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 21-02-2024 เมื่อ 01:49
|