[เถรี]

แต่ด้วยความที่ว่าวัดเหนือนั้น มีพระเกจิอาจารย์ที่มีชื่อเสียงโด่งดัง ก็คือหลวงปู่ดี (พระเทพมงคลรังษี) ส่วนวัดใต้นั้น มีพระเกจิอาจารย์ชื่อดังคือหลวงปู่เปลี่ยน (พระวิสุทธิรังษี สังฆปาโมกข์) ในเมื่อทั้งสองวัดมีพระเกจิอาจารย์ชื่อเสียงโด่งดัง ถึงขนาดมีคำกล่าวขานว่า "อยากเจ้าชู้ให้ไปวัดเหนือ อยากเป็นเสือให้ไปวัดใต้" วัดเหนือและวัดใต้จึงมีความเจริญล้ำหน้าวัดราษฎร์ประชุมชนาราม หรือว่าวัดท่ามะขามไปเป็นอันมาก

เมื่อมาถึงสมัยของพระเดชพระคุณพระเทพเมธากร (ณรงค์ ปริสุทฺโธ ป.ธ.๔) ท่านเป็นเจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรี ก็มีแนวคิดที่จะพัฒนาวัดท่ามะขามให้เจริญทัดเทียมกับวัดเหนือและวัดใต้

แต่ว่าในช่วงนั้น พอกระผม/อาตมภาพเริ่มลงมือทำไปได้ไม่มากนัก ท่านก็ให้หยุดการพัฒนาไว้ก่อน เพราะว่าได้ติดต่อกับเสธ.นิด (พลตรีศรชัย มนตริวัต) อดีตรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงมหาดไทย ซึ่งเป็นลูกศิษย์วัดท่ามะขาม ขอให้มาช่วยดู และออกแบบว่าจะปรับปรุงวัดไปแนวทางใด ยังไม่ทันที่จะทำได้อย่างที่ต้องการ พระเดชพระคุณพระเทพเมธากรท่านก็มรณภาพเสียก่อน..!

เมื่อมาถึงท่านอาจารย์พระมหาสันติ โชติกโร ป.ธ.๙ เป็นเจ้าอาวาสรูปถัดมา ท่านเองก็มาอายุสั้นเสียอีก วัดราษฎร์ประชุมชนารามจึงได้มารับการพัฒนาอย่างชัดเจน ในยุคของท่านพระครูกาญจนปริยัติคุณ โดยมีผู้สนับสนุนรายใหญ่ก็คือท่านอาจารย์พระมหานันทวัฒน์ เขมธมฺโม ป.ธ.๖ นี่เอง

เมื่อทำพิธียกช่อฟ้าเรียบร้อยแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ขอตัวกับญาติโยมทั้งหลาย วิ่งไปยังวัดมหาธาตุวรวิหาร จังหวัดเพชรบุรี เพื่อทำการปลุกเสกชนวนในการสร้างวัตถุมงคลรุ่นเลื่อนสมณศักดิ์ ให้กับพระครูวาทีวรวัฒน์, ดร. (กล้า วีรรตโน) เจ้าอาวาสวัดพระมหาธาตุวรวิหาร ที่ท่านได้เลื่อนขึ้นเป็นเจ้าอาวาสพระอารามหลวงชั้นเอก

เมื่ออธิษฐานจิต ปลุกเสกวัตถุมงคลให้กับท่านเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็ได้ฉันเพลร่วมกัน และพูดคุยถึงแนวทางในการพัฒนาวัดต่าง ๆ ซึ่งเจ้าน้องเล็กของกระผม/อาตมภาพผู้นี้ ตั้งแต่สมัยที่เรียนมาด้วยกัน ก็กอดแข้งกอดขามาตลอด จนกระทั่งปัจจุบันนี้ก็ยังไม่ทิ้งนิสัย มีอะไรก็ต้องอาศัยกระผม/อาตมภาพอยู่ตลอดเวลา ก็จำเป็นที่จะต้องให้การอุดหนุนกันไป ตามแต่เหตุปัจจัยจะส่งเสริมได้