วันนี้ตรงกับวันพฤหัสบดีที่ ๑ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๗ กระผม/อาตมภาพต้องนำรถยนต์ที่ใช้งานประจำเข้าศูนย์ฯ อีกแล้ว รถใช้งานมา ๘ ปี ต้องนับว่าชราได้ที่แล้วเหมือนกัน
อีกส่วนหนึ่งก็คือ หมาน้อยที่เลี้ยงมาตั้งแต่ตัวนิดเดียว ปัจจุบันนี้อายุ ๑๕ ปี ก็คือ "คุณนายลีลาจัง" เหตุที่เรียกเช่นนั้นก็เพราะว่าเวลาจะกินอาหารอะไรแต่ละทีต้องประณีตบรรจง ไม่แย่งไม่ชิงกับใคร ถ้าหากว่ามีใครมาแย่งด้วยชิงด้วย เธอก็จะเดินหนีไปเลย ถ้าหากว่าเปรียบกับคนแล้ว หมาที่อายุ ๑๕ ปี เป็นคนก็คงประมาณ ๑๐๕ ปี..!
เหตุที่ต้องดูแลทั้ง ๆ ที่ตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่เลี้ยงหมาอีก ก็เพราะว่ากระผม/อาตมภาพนำคุณนายเธอไปดูแลเกาะพระฤๅษี ในสมัยที่ปลัดตั้ม (พระปลัดอาทิตย์ ชุตินฺธโร) เจ้าสำนักสงฆ์ห้วยน้ำริน ตอนนั้นทำหน้าที่ประธานที่พักสงฆ์เกาะพระฤๅษีอยู่ ปรากฏว่าเมื่อนำไปเลี้ยงไว้ที่นั่นเพื่อให้ช่วยดูแลสถานที่ โดยที่เอาไปตั้งแต่ยังเป็นลูกหมาเล็ก ๆ อายุประมาณเดือนเดียว ไม่นึกว่าคุณเธอจะมีนิสัยอย่างนี้ ดังนั้น..เมื่อถึงเวลาแล้ว มีหมาอื่นไปทำตัวเป็นเจ้าถิ่น เพราะเห็นว่าอยู่ที่นั่นแล้วอยู่ดีกินดี ไม่มีใครแย่ง คุณนายเธอก็ต้องหนีออกมาอยู่นอกเกาะพระฤๅษีแทน..!
ตอนแรกที่กระผม/อาตมภาพเข้าไปเยี่ยม ก็ไม่ได้ประหลาดใจอะไร คิดว่าเป็นเรื่องปกติ เพราะว่าไม่มีการปิดประตู หมาก็ต้องเข้าออกได้ แต่มารู้ทีหลังว่าคุณนายเธอไปตกระกำลำบาก เพราะว่าถึงเวลาแล้ว ตอนกินอาหารก็จะโดนตัวอื่นกัดไล่ออกมา จึงได้อุ้มกลับมาที่วัดท่าขนุน
แต่เมื่อกลับมาแล้ว เมื่อตอนที่ไปเป็นหมาเล็ก ตอนกลับมาเป็นหมาโตแล้ว จึงไม่มีพรรคพวกและเข้ากับใครไม่ได้ จนต้องเอามาไว้ที่หน้าสำนักงานเจ้าอาวาส จนกระทั่งภายหลังมี "เจ้าเก็บตก" ลูกหมากำพร้าซึ่งแม่ชีชื่นเก็บมาเลี้ยง มาทำตัวเป็นลูกเลี้ยงของคุณนายลีลาจัง คอยปกป้องแม่ตัวเอง จึงทำให้คุณนายมีความสุขขึ้นมาบ้าง แต่เจ้าเก็บตกกลับอายุสั้นกว่า คุณนายเธอก็เลยกลายเป็นคุณยายอายุ ๑๐๕ ปี ขณะที่เจ้าลูกบุญธรรมตายไปเสียก่อนแล้ว..!
คุณนายได้รับการผ่าตัดมาเมื่อวานนี้ ทั้งที่กระผม/อาตมภาพเองหวีขนให้กับคุณนายแกบ่อย ๆ ปรากฏว่าเมื่อไม่นานมานี้ กระผม/อาตมภาพออกจากวัดมาประมาณ ๕ วัน กลับเข้าไปหวีขนให้คุณนาย อยู่ ๆ ก็เจอเนื้องอกก้อนโตเกือบเท่ากำปั้นโผล่ขึ้นมา ๒ ก้อน ทั้ง ๆ ที่ ๔ - ๕ วันก่อน หวีขนให้ก็ยังไม่มี แล้วคุณนายเธอก็ยังมีประวัติว่า มีเนื้องอกเหมือนกับหูดขึ้นที่ริมฝีปากก้อนใหญ่ จนกินอะไรไม่ถนัด ต้องนำไปผ่าตัดออกให้มาก่อนแล้ว
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 02-02-2024 เมื่อ 02:25
|