[เถรี]

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น เราจะเห็นได้ว่าการที่ไม่มีพระเถระรูปอื่น ที่มีประวัติว่าเป็นชาวเมืองพาราณสีนั้นเป็นเรื่องปกติ เพราะว่าพระพุทธเจ้ายังไม่เข้าไปเผยแผ่ศาสนาที่นั่นเลย พูดง่าย ๆ ว่าไม่เคี้ยวของยากให้เสียเวลา ด้วยไม่มั่นใจว่าจะอยู่ยงดำรงขันธ์ได้สักกี่ปี ถ้าเผยแผ่อยู่ที่นั่น ๔๕ ปีก็เป็นอันว่าจบกัน แต่นี่ ๔๕ พรรษา พระองค์ท่านเผยแผ่พระพุทธศาสนาไป ๗ แคว้น หรือเรียกง่าย ๆ ว่า ๗ ประเทศ จนกระทั่งประดิษฐานพระพุทธศาสนามั่นคงมาตราบเท่าทุกวันนี้

เรื่องพวกนี้ถ้าหากว่าเราศึกษาแล้วมีใจสงสัยสักนิดหน่อย แล้วไปค้นคว้าเพิ่มเติม ก็จะได้อะไร ๆ มากขึ้น แล้วที่กระผม/อาตมภาพเสียเวลาไปบรรยายให้กับพระที่ท่านปฏิบัติธรรมฟัง ก็เพราะว่าถ้าให้ท่านนั่งภาวนา ๑ ชั่วโมง คาดว่ามีความดีงามอยู่แค่ไม่กี่นาที ที่เหลือก็คงแช่งชักหักกระดูก บ่นว่าพระวิปัสสนาจารย์ที่ให้ไปนั่งทรมานอยู่เป็นชั่วโมง ๆ

แต่พอฟังบรรยาย กลายเป็นว่าใจสงบ ไม่มี รัก โลภ โกรธ หลง รบกวนชั่วคราว พูดถึงพระพุทธเจ้าก็ระลึกถึงเป็นพุทธานุสติ ตั้งใจฟังธรรมบรรยาย ก็เป็นธัมมานุสติ พูดถึงพระสงฆ์องค์ใด นึกถึงก็เป็นสังฆานุสติ เป็นการปฏิบัติกรรมฐานใหญ่ได้ในระยะเวลาที่ยาวนานเป็นชั่วโมงโดยไม่ฟุ้งซ่าน ก็เพราะว่าตั้งใจฟังธรรมบรรยายเท่านั้นเอง..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายแก่พระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๒๓ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)