[ตัวเล็ก]

ผ่านเครื่องเอ๊กซเรย์ สแกนพาสปอร์ตอัตโนมัติ แล้วหลุดมาโด่เด่อยู่ตรงนี้คนเดียว


ยังไม่ได้ฉันเช้า ขออาศัยสายพานทุ่นแรงหน่อย


ป้ายอัตโนมัติแจ้งว่าเที่ยวบิน UL403 ออกเก้าโมงเช้า


ขึ้นเครื่องประตู G1 ประตูอักษรนี้ไม่มีในเมืองจีน..!


รอขึ้นเครื่องลำนี้แหละจ้า..!


เวลา ๐๗.๕๐ น. ลงไปรอด้านล่าง หน้าประตูทางออกขึ้นเครื่อง


เวลา ๐๘.๒๐ น. ขึ้นไปนั่งรอบนเครื่อง


ที่นั่งแคบมาก จออยู่ห่างแค่ศอกเดียว..!


บินมา ๓ ชั่วโมงเครื่องเริ่มลดระดับลง


เวลา ๑๐.๔๕ น. (เวลาศรีลังกา) มาถึงสนามบินนานาชาติบันดราไนยเก


รอลงจากเครื่อง


ลงมาขึ้นรถบัส


สองคันแล้วยังแน่นเป็นปลากระป๋อง..!


บ๊าย..บาย..อีกสี่วันเจอกันใหม่


เข้ามาเบียดกันที่หน้า ตม.ศรีลังกา


มีผู้ชี้ให้เข้าช่องพิเศษสำหรับลูกเรือ มองไปทางช่องปกติแล้วแน่นเอี๊ยดทุกช่อง


Monks Only..!


ผ่านการตรวจประทับตราจาก ตม.ศรีลังกาแล้ว ก็มาผ่านร้านค้าเผื่อจะซื้อของ


มารอรับกระเป๋าที่สายพาน ๓


รอต่อไป เมื่อไรโยมจะมา..!