[เถรี]

พวกเราที่มีความพากเพียรพยายาม จะนำเอาหลักสูตรต้านทุจริตศึกษา เข้าไปให้เด็กรุ่นใหม่ศึกษาเล่าเรียนนั้น อันดับแรกเลย ต้องมีการสั่งการลงมาจากเบื้องบน อย่างเช่นว่าคำสั่งนายกรัฐมนตรีบ้าง คำสั่งรัฐมนตรีที่กำกับดูแลด้านการศึกษาบ้าง ในการสั่งการให้นำหลักสูตรเหล่านี้เข้าไปในโรงเรียน

แล้วขณะเดียวกัน โรงเรียนก็ต้องให้จัดกิจกรรม ซึ่งมีปฏิสัมพันธ์กับวัดวาอาราม ซึ่งจะอบรมให้เด็ก ๆ ทั้งหลายมีความละอายชั่ว กลัวบาป รู้จักรักษาศีล ปฏิบัติธรรม ก็จะเป็นการวางพื้นฐานทั้งภายนอก ก็คือการศึกษาเรียนรู้จากครูบาอาจารย์ และการวางพื้นฐานภายใน คือสร้างความเข้มแข็งให้เกิดขึ้นในจิตในใจ ถ้าเป็นไปในลักษณะแบบนี้ ถึงจะมีโอกาสประสบความสำเร็จ ในการสร้างบุคคลรุ่นใหม่ที่รังเกียจการทุจริต ใฝ่แต่ความสุจริตทั้ง ๓ ประการ ก็คือ สุจริตทางกาย สุจริตทางวาจา และสุจริตทางใจ

น่าเสียดายที่ว่าหลักสูตรรุ่นเก่า ๆ อย่างที่กระผม/อาตมภาพเคยศึกษามา อย่างเช่นว่า "สมบัติผู้ดี" เป็นต้น สมัยนี้ไม่มีการศึกษาเล่าเรียนแล้ว จึงทำให้เด็กรุ่นใหม่ ๆ ของเรา ห่างไกลจากสิ่งที่ดีงาม หรือว่าหลักการประการใดที่ก่อให้เกิดความดีงามก็ไม่รู้ จึงได้แต่หวังว่า ถ้านำเอาหลักสูตรต้านทุจริตศึกษาเข้าไปให้เด็ก ๆ และมีการประสานกับทางวัดวาอาราม ซึ่งมีครูพระสอนศีลธรรมอยู่ เข้าไปช่วยในการขัดเกลาเด็ก ๆ ของเรา ก็อาจจะประสบความสำเร็จเร็วกว่าประเทศญี่ปุ่น

เนื่องเพราะว่าทางด้านญี่ปุ่นนั้น ไม่ได้มีหลักธรรมทางพระพุทธศาสนาที่เข้าไปประกอบอย่างชัดเจน นอกจากความหยิ่งในศักดิ์ศรีของตนเอง ที่จะไม่ทำชั่ว แล้วทำให้ตัวเองและครอบครัวมัวหมอง ในเมื่อเรามีหลักธรรมเป็นเครื่องประกอบ และทุกฝ่ายทุ่มเทกันอย่างจริงจัง ก็เชื่อว่าการต้านทุจริตภายในสังคมไทยของเรานั้น น่าจะประสบความสำเร็จในระยะเวลาที่น้อยกว่าประเทศญี่ปุ่นได้ดำเนินการมา

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายแก่พระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพุธที่ ๑๓ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)