[เถรี]

อีกเรื่องหนึ่งที่กล่าวถึงก็คือเรื่องของเด็กชายใบบุญ ซึ่งขอพ่อแม่บวชเพื่อพระนิพพาน โดยที่ใบบุญนั้นมีพี่ชายบวชเป็นสามเณรอยู่แล้ว พ่อแม่ก็คิดว่าลูกเห็นพี่บวชอยู่ก็อยากบวชบ้าง แต่ลูกกลับตอบว่า "ลูกเกิดมากี่ชาติลูกก็ทุกข์ เพราะว่าต้องมาเริ่มต้นใหม่ตั้งแต่เด็กทารกทุกที จึงอยากที่จะบวชเพื่อเข้าสู่พระนิพพาน หลุดพ้นจากกองทุกข์นี้เสียที..!"

เรื่องพวกนี้ผู้ใหญ่ส่วนใหญ่มักจะไม่เชื่อ คิดว่าเป็นเรื่องของเด็กที่พูดเพ้อไปตามประสาเด็ก แต่ความจริงแล้วเป็นเรื่องของบุคคลที่สั่งสมบุญบารมีมา เรียกว่าปุพเพกตปุญญตา คือมีบุญที่สั่งสมมาแต่ชาติปางก่อน ทำให้สามารถระลึกถึงคุณงามความดีเดิม ๆ ของเขาได้ ถ้าหากว่าใบบุญสามารถที่จะบวช แล้วรักษาความเป็นสามเณรและความเป็นพระเอาไว้ได้ เชื่อว่าจะมีการปฏิบัติธรรมที่เจริญก้าวหน้า และกลายเป็นหลักชัยของพระพุทธศาสนาในโอกาสข้างหน้า

เรื่องนี้ก็ต้องแล้วแต่บุญแล้วแต่บารมีว่า เด็กชายใบบุญนั้นเคยอำนวยความสะดวกให้ผู้อื่นมามากน้อยเท่าไร ถ้าเคยอำนวยความสะดวกให้ผู้อื่นมามาก ชาตินี้การขอบรรพชาอุปสมบทจากพ่อแม่ก็จะเป็นไปโดยง่าย แต่ถ้าหากว่าเคยขัดขวางคนอื่น หรือว่าไม่เคยอำนวยความสะดวกแก่คนอื่นมา ก็อาจจะมีข้อขัดข้อง จนกระทั่งไปถึงระยะเวลาอีกรอบของวาระบุญ จึงจะสามารถที่จะบวชได้

ก็ได้แต่เอาใจช่วยว่าให้ใบบุญสามารถที่จะบวชได้ และรักษาความเป็นเณรเป็นพระได้สมบูรณ์ สมกับความตั้งใจของบุคคลที่จะบวชเพื่อพระนิพพานด้วยเถิด

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายแก่พระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันจันทร์ที่ ๑๑ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)