[เถรี]

แต่ว่าบางอย่างที่ได้กระทำเอาไว้ อย่างเช่นว่ารบราฆ่าฟันกันมาแทบทุกชาติ บุคคลที่ต้องตายไปก็ดี บาดเจ็บสาหัส พิกลพิการไปเพราะตนเองก็ดี ถ้าหากว่านับแล้วน่าจะมีจำนวนนับหมื่น..! ถ้าให้ไปขอขมาทีละรายแบบที่ท่านอาจารย์ไพศาล แสนไชยแนะนำให้ ก็คงจะไม่ไหว

จึงได้แต่สร้างบุญสร้างกุศล โดยเฉพาะในส่วนของทาน ของศีล ของภาวนา หรือว่าในเรื่องของการสร้างวิหารทาน ธรรมทาน ตลอดจนกระทั่งสร้างโบสถ์ วิหาร พระพุทธรูป เป็นต้น อุทิศให้กับเจ้ากรรมนายเวรเป็นระยะ ๆ ตลอดมา แล้วในที่สุดก็เริ่มเจอหมอดียาดี

ประกอบกับมีการปล่อยชีวิตสัตว์ทุกต้นเดือน ไม่ว่าจะเป็นการปล่อยนก ปล่อยปลา ปล่อยหอย ปล่อยปู ตลอดจนกระทั่งปล่อยวัวปล่อยควาย ซึ่งก่อนหน้านี้ก็กระผม/อาตมภาพรับเป็นเจ้าภาพหลัก ก็คือมอบเงินให้กับผู้ดำเนินการเดือนละ ๓๐,๐๐๐ บาท แต่มาระยะหลัง ๆ มีผู้ร่วมทำบุญด้วย จึงปล่อยชีวิตสัตว์ไปเดือนละเป็นแสนบาท ทำให้เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย โดยเฉพาะผู้ที่เสียชีวิต บาดเจ็บ หรือว่าพิการ ได้รับชีวิตทดแทนไปนับไม่ถ้วน

กระผม/อาตมภาพเริ่มปล่อยชีวิตสัตว์มาตั้งแต่อายุ ๒๗ ปี มาจนถึงบัดนี้ ย่างเข้า ๖๕ ปีแล้ว ระยะเวลาที่ปล่อยมานั้น ถ้านับจำนวนชีวิตสัตว์ก็คงจะหลายแสนตัว บรรดาเจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย เมื่อได้รับการชดเชยไป ก็เริ่มใจอ่อน ดีไม่ดี กระผม/อาตมภาพอาจกลับมาแข็งแรงตอนแก่..!

เพราะว่าทุกวันนี้บรรดาเพื่อนฝูงต่าง ๆ ต่างก็บอกว่ากระผม/อาตมภาพดูไม่แก่เหมือนคนอายุ ๖๐ กว่าปี แม้กระทั่งท่านเจ้าคุณกำพล - พระอุดมสิทธินายก (กำพล คุณงฺกโร ป.ธ.๙), รศ.ดร. คณบดีคณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย รองเจ้าคณะจังหวัดนนทบุรี เจ้าอาวาสวัดบางอ้อยช้าง ท่านบอกว่า "หลวงพ่อเดินไม่เหมือนคนแก่เลยครับ"

กระผม/อาตมภาพก็คิดว่า ถ้าหากว่าเป็นสมัยหนุ่ม ๆ ก็น่าจะมีลักษณาการที่ดีกว่านี้มาก เนื่องเพราะว่าปัจจุบันนี้ ความชราเข้ามาเกาะกิน ทำให้กำลังเหลือไม่ถึง ๑ ใน ๑๐ ของสมัยนั้นแล้ว แต่บางทีพอยกของหนักให้บรรดาพระลูกพระหลานเห็น ทุกคนก็ตกใจ อย่างเช่นว่าโต๊ะหรือเก้าอี้ไม้ชิงชันหนัก ๆ ซึ่งต้องใช้ ๒ คน ๓ คน ช่วยกันยก บางทีกระผม/อาตมภาพขี้เกียจรอ ก็ยกคนเดียวไปจนถึงที่ตั้งเลย ทำให้ทุกคนบ่นไปตาม ๆ กันว่า "หลวงพ่อทำงานหนักเกินกำลัง" กระผม/อาตมภาพก็ได้แต่คิดว่า ถ้าเกินกำลังก็ต้องยกไม่ไหว ในเมื่อยกไหว ก็แปลว่าไม่เกินกำลัง..!