[เถรี]

ในส่วนของพิพิธภัณฑ์นั้น เนื้อหาจำนวนหนึ่ง "ไม่ตรงปก" เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าทางด้านผู้ออกแบบและผู้รับเหมาขอปรับเปลี่ยนไปเรื่อย โดยเฉพาะในส่วนของนักรบโบราณ กระผม/อาตมภาพตั้งใจต้องการหุ่นนักรบโบราณชุดชาวบ้านบางระจัน ซึ่งจะมีนายจันทร์หนวดเขี้ยว ขี่ควายถือขวาน พร้อมกับชาวบ้านบางระจัน นายแท่น นายดอก นายแก้ว เหล่านั้นเป็นต้น แต่ปรากฏว่าทางผู้ออกแบบบอกว่าพื้นที่ไม่พอ ท้ายสุดก็เลยปรับลงมาเหลือหุ่นนักรบโบราณแค่สองนาย..!

แล้วอาวุธที่จัดเตรียมเอาไว้ ซึ่งผ่านการสะสมมาเกิน ๓๐ ปีก็ไม่สามารถที่จะใช้งานได้ อย่างดาบเทพศาสตราหลวงพ่อรุ่ง วัดหนองสีนวล เพราะทางช่างบอกว่า หุ่นนักรบทำด้วยไฟเบอร์ ไม่สามารถจะรับน้ำหนักดาบจริงได้ เพราะฉะนั้น..ไม่ว่าจะเป็นขวานเทพศาสตราของหลวงพ่อเดิม วัดหนองโพธิ์ก็ดี ขวานเทพศาสตราของหลวงพ่อกวย วัดโฆสิตารามก็ตาม ไม่ได้ใช้งาน บรรดาดาบเทพศาสตราต่าง ๆ ทั้งของหลวงพ่อรุ่ง หลวงพ่อเดิม ก็ไม่ได้ใช้งาน

แม้กระทั่งหอกเทพศาสตรา หลวงพ่อรุ่ง วัดหนองสีนวล ที่ตั้งใจจะให้นักรบถือของจริง ก็ไม่ได้ใช้งาน กระผม/อาตมภาพจึงต้องเอาไปออกให้ร่วมบุญในเว็บวัดท่าขนุน เพื่อหาทุนมาจ่ายให้กับทางบริษัทรับเหมาแทน เป็นที่น่าเสียดายมาก เพราะว่าของพวกนี้ บางทีเป็นสิบปีกว่าที่จะหาได้สักชิ้นหนึ่ง แต่ก็อย่างที่ทุกคนได้เห็น ก็คือคนรุ่นหลังน่าจะบุญมากกว่า ถึงเวลามาเจอก็คว้าติดมือไปเลย..!

โดยเฉพาะของหลวงพ่อรุ่ง ท่านหลอมโลหะตามตำรามหาศาสตราคม ซึ่งมีกล่าวถึงไว้ในวรรณคดีขุนช้าง - ขุนแผน ที่ว่า "ฯลฯ...เอาเหล็กยอดเจดีย์มหาธาตุ ยอดปราสาททวารามาประสม เหล็กขนันผีพรายตายทั้งกลม เหล็กตรึงโลงตรึงปั้นลมสลักเพชร...ฯลฯ" เป็นต้น

ของพวกนี้ไม่ใช่ว่าหาง่าย แต่ว่าครูบาอาจารย์สมัยก่อน พอเห็นก็มักจะเก็บสะสมไปเรื่อย เผื่อมีโอกาสที่จะได้สร้าง แล้วพอท่านมีโอกาสสร้างขึ้นมา ส่วนใหญ่แล้วลูกศิษย์รุ่นแรก ๆ ก็จะรักและหวงแหนมาก แต่พอมาถึงรุ่นลูกรุ่นหลานก็เริ่มเสื่อมคลายไปตามลำดับ เพราะว่าไม่มีประสบการณ์ชัดเจนเหมือนอย่างกับรุ่นแรก เพราะฉะนั้น..ของพวกนี้ก็จะค่อย ๆ หลุดออกจากบ้าน หรือว่าครอบครัวไป โดยเฉพาะถ้าไปเจอประเภทลูกหลานช่างล้างช่างผลาญ ใช้เงินไม่คิด ถึงเวลาร้อนเงินขึ้นมา ก็เอาออกมาจำหน่าย ก็เลยทำให้ของพวกนี้หลุดออกจากบ้านมาสู่ท้องตลาด