[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันจันทร์ที่ ๔ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖ วันนี้ในกลุ่มไลน์องค์กรพระอุปัชฌาย์รุ่นที่ ๕๑ ในเขตปกครองคณะสงฆ์หนกลาง ซึ่งมีกระผม/อาตมภาพเป็นประธานรุ่นอยู่ มีผู้ส่งภาพฆราวาสสุภาพสตรีท่านหนึ่ง ไปเปิดการเขียนเส้นต่อลายมืออยู่ในอุโบสถ ให้กับญาติโยมฆราวาสอีกเป็นจำนวนมาก แล้วมีคำถามว่า "การกระทำนี้สมควรหรือไม่สมควรเป็นประการใด ?"

ในเรื่องของอุโบสถนั้นเป็นพุทธาวาส คือที่อยู่ของพระพุทธเจ้า คือพระพุทธรูปที่เป็นรูปนิมิตแทนองค์ของท่าน เปรียบไปแล้วก็เหมือนกับท้องพระโรง ที่ประทับของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว การที่ไปทำอะไรรุ่มร่ามแบบนั้นถือว่าไม่สมควรเป็นอย่างยิ่ง

คราวนี้การถกกัน วิเคราะห์วิจัยกันในกลุ่มของเพื่อนฝูง แบ่งออกเป็น ๒ ประเด็น ประเด็นแรกคือ "สมควรหรือไม่ ?" ก็ได้กล่าวไปแล้วว่าไม่สมควรเป็นอย่างยิ่ง เพราะว่าเป็นโทษในการปรามาสพระรัตนตรัย คำว่า ปรามาส เป็นภาษาบาลี แปลว่าลูบคลำ ก็คือไม่จริงไม่จัง เป็นการไม่ได้เคารพพระรัตนตรัยออกจากใจแท้ เป็นตัวขวางมรรคขวางผลไปเลย..!

ต่อให้ไม่ได้เจตนาที่จะกระทำ แต่การกระทำของท่านก็เป็นการปรามาสพระรัตนตรัย แสดงออกถึงสภาพจิตที่หยาบ ไม่สมควรต่อการเข้าถึงมรรคผล ต้องบอกว่า ถ้าสำหรับนักปฏิบัติธรรมแล้ว ถือว่าเป็นโทษที่หนักมาก เพราะว่าทำให้เราต้องเวียนว่ายตายเกิดในวัฏสงสาร ทุกข์ยากลำบากไปอีกไม่รู้จบ..!

ประการที่สองคือ การกระทำของอาจารย์หญิงท่านนั้นมีผลจริงหรือไม่ ? เส้นลายมือของคนเกิดจาก "บุญทำกรรมแต่ง" อย่างที่โบราณว่ามา แม้กระทั่งในเรื่องของโหงวเฮ้งหรือนรลักษณ์ ก็เป็นเรื่องของบุญทำกรรมแต่งมา ก็คือในอดีตเราสร้างอะไรไว้ เราทำอะไรไว้ ก็จะหล่อหลอมมาเป็นตัวเราในปัจจุบันนี้ส่วนหนึ่ง อย่างที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสเอาไว้ในส่วนของนิยาม ๕ ส่วนนี้จัดเป็นกรรมนิยาม ก็คือการส่งผลให้เป็นไปจากการกระทำดีชั่วของเราเอง

แม้แต่มหาปุริสลักขณะ หรืออนุพยัญชนะขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแต่ละอย่าง ก็เกิดจากบุญเก่าที่พระองค์ท่านสร้างสมมาในอดีตชาติจนนับไม่ถ้วน ใครต้องการรายละเอียดว่าแต่ละอย่างนั้นเกิดจากการสร้างบุญอย่างไร ก็ไปดูในมธุรัตถวิลาสินี อรรถกถาพุทธวงศ์ ขุททกนิกาย พระไตรปิฎก