[เถรี]

พระโสณกุฏิกัณณเถระ เป็นผู้เลิศในการแสดงธรรมด้วยเสียงอันไพเราะ ถ้าเป็นสมัยนี้ก็คงน่าจะประมาณบรรดานักเทศน์ธรรมาสน์ทองต่าง ๆ

พระมหากัจจายนเถระ เป็นผู้เลิศในการแสดงธรรมที่ย่อให้พิสดาร ก็คือขยายความได้สุดยอดมาก สมมติพระพุทธเจ้าพูดว่า "บุคคลควรที่จะปฏิบัติธรรมของผู้ตื่นอยู่" บรรดาผู้ได้รับฟังเข้าใจ แต่เป็นการเข้าใจเพียงผิวเผินเท่านั้น

เมื่อไปสอบถามพระมหากัจจายนเถระ ท่านก็อธิบายขยายความให้ว่าธรรมของผู้ตื่นมีอะไรบ้าง เมื่อพระอานนท์ได้ยิน จดจำแล้ว นำมาทูลถามองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์ท่านก็ประทานสาธุการให้ว่า ถ้าให้พระองค์ท่านอธิบาย ก็แบบเดียวกับที่พระมหากัจจายนเถระอธิบาย

ดังนั้น..เราจะเห็นว่าในพระไตรปิฎก มีพระสูตรที่เป็นธรรมของพระเถระอยู่ด้วย ก็คือพระมหากัจจายนเถระ อย่างเช่น ภัทเทกรัตตสูตร เป็นต้น ที่พวกเราเพิ่งจะสวดกันไปเมื่อตอนทำวัตรค่ำรอบแรก

อตีตัง นานวาคะเมยยะ นัปปฏิกังเข อนาคะตัง บุคคลไม่ควรหวนหาอาลัยในอดีต และไปฟุ้งซ่านถึงในอนาคต

ปัจจุปันนัญ จะ โยธัมมัง ตัตถะ ตัตถะ วิปัสสะติ ต้องอยู่กับปัจจุบันนี้เท่านั้น จึงจะสามารถรู้แจ้งเห็นจริงได้

เปรียบเหมือนกับการขึ้นรถยนต์ อดีตเป็นรถยนต์ที่ออกจากท่าไปแล้ว เราขึ้นไม่ได้ คร่ำครวญหวนหาไปก็ไร้ประโยชน์ รถออกไปเนิ่นนานแล้ว อนาคตเป็นรถยนต์ที่ยังมาไม่ถึง เราก็ขึ้นไม่ได้เหมือนกัน ต่อให้ฟุ้งซ่านคิดว่า รถจะดีแบบนั้น จะเย็นแบบนี้ นั่งแล้วนุ่มสบาย ไปสัก ๗ - ๘ ชั่วโมง ก็ไม่เมื่อยไม่ขบ ก็ได้แต่ฟุ้งไป เพราะว่ารถยังไม่มา ใช่หรือไม่ใช่ก็ไม่รู้ ก็ต้องขึ้นรถคันที่จอดอยู่กับท่า คือปัจจุบันนี้เท่านั้น

เอากำลังใจของเราอยู่กับลมหายใจเข้าออกปัจจุบัน ไม่ฟุ้งไปในอดีต ไม่ฟุ้งไปในอนาคต จะตัดความทุกข์ไปได้มหาศาล เพราะว่าคนเราส่วนใหญ่ทุกข์เพราะความคิดของตัวเอง..!