[เถรี]

นางเหลื่องเมื่อได้ที่ดินมา ก็ทำการขายไปส่วนหนึ่ง แล้วเอาเงินไปปล่อยกู้ เมื่อได้ดอกมา มีฐานะมั่นคงขึ้น ก็ทำกิจการหลายอย่างเพิ่มขึ้นมาเรื่อย ๆ จนปัจจุบันนี้ต้องบอกว่าเป็นเศรษฐีนีอันดับหนึ่งของเมืองปากเซ บ้านที่อยู่ตรงข้ามกับโรงแรมจำปาสักแกรนด์นั้น ใหญ่เสียยิ่งกว่าวัง..!

แต่ขอโทษ..เขาสร้างไว้ให้คนรับใช้อยู่..! นางเหลื่องก็มักจะไปอยู่กับคุณดาว ผู้เป็นลูกสาว ดูแลร้านสินค้าปลอดภาษี ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ถ้าหากว่าเจอกาแฟยี่ห้อดาว หรือว่าดาวเรือง หรือร้านสินค้าปลอดภาษีดาวเรือง หรือว่าตลาดดาวเรือง ขอให้รู้ว่าเป็นของนางเหลื่อง ลิดดัง สุดยอดวาณิชหญิงชาวญวนผู้นี้เอง

ที่ไร่กาแฟบอละเวนนี้อากาศดีมาก ๆ "พระยาศรีฯ" และ "เจ้าลุง" จัดให้ ก็คือนอกจากดึงเมฆมาบังดวงอาทิตย์แล้ว ยังให้บังแค่บริเวณดวงอาทิตย์เท่านั้น มุมอื่นถ่ายรูปได้สวยงามตามปกติ ลมเย็นประมาณ ๒๑ - ๒๒ องศาเซลเซียส นั่งจิบกาแฟกันอย่างชนิดเกือบจะลืมขึ้นรถ จนกระทั่งครบตามเวลา ทางด้านมัคคุเทศก์ก็พาพวกเราไปยังน้ำตกตาดเยือง คำว่าฟางคืออีเก้ง คำว่าเยืองคือเลียงผา หรือถ้าเรียกแบบชาวเขาบ้านเรา ก็เรียกว่าโกรำบ้าง กูรำบ้าง

เมื่อเข้าไปถึงน้ำตกตาดเยือง กระผม/อาตมภาพก็เดินตาม "พระยาศรีฯ" และ "เจ้าลุง" ไปตามปกติ แต่ว่าคุณเนศวร์ผู้เป็นไกด์ ซึ่งได้รับคำสั่งจากลูกกิฟท์ ผู้บังคับบัญชาที่บ้าน สั่งให้ตามประกบกระผม/อาตมภาพ ก็เลยต้องวิ่งตามลิ้นห้อย แถมยังตั้งข้อสังเกตซ้ำเติมว่า "หลวงพ่อเดินเหมือนกับคนที่เคยมาแล้ว"

เมื่อไปถึงทางด้านชั้นล่าง ที่ต้องลงบันได ลงแล้วลงอีก หลายต่อหลายช่วงด้วยกัน ปรากฏว่าน้ำตกตาดเยืองนั้น เป็นลำห้วยที่ไหลลงมาจากหน้าผาตัด เป็นน้ำตกคู่คล้าย ๆ น้ำตกตาดฟาน แต่ว่าใกล้ชิดกว่ากันมาก และลมแรงมาก พัดเอาละอองน้ำมาเปียกแฉะไปหมด ใครก็ตามถ้าหากว่าไป ต้องระมัดระวังเป็นอย่างสูง

กระผม/อาตมภาพต้องโบกมือให้ลมพัดละอองน้ำไปทางด้านอื่น แล้วก็ถ่ายรูปไปตามสะดวก แต่ว่ารูปที่บรรดาตากล้องของเติมเต็มทัวร์ ตลอดจนกระทั่งญาติโยมถ่าย ส่วนใหญ่หน้ากล้องจะมืดมัวไปหมดด้วยละอองน้ำ เมื่อถึงเวลาก็มาตามนัด คือว่าแสงแดดส่องจัดจ้าลงมาทันที ทำให้เกิดสายรุ้งที่บริเวณหน้าน้ำตก เมื่อพวกเราถ่ายรูปกันเสร็จสรรพเรียบร้อย แสงแดดก็หายวับไปกับตา..! ต้องขอบพระคุณท่านผู้มีความกรุณาเป็นพิเศษ