[เถรี]

แต่ว่าส่วนที่ใส่ใจก็คือว่า ถ้าเป็นพระเถระแล้วไม่แม่นในเรื่องของพระธรรมวินัยนี่อันตรายมาก ถึงขนาดพระพุทธศาสนาพังได้เลย เพราะว่าจะกลายเป็นอัตโนมติ ก็คือเอาความคิดของกูเป็นใหญ่ ไม่ใช่เอาหลักธรรมเป็นใหญ่

ท่านทั้งหลายจะได้เห็นว่าที่พระพุทธเจ้าอนุญาตให้บุคคลเป็นพระอุปัชฌาย์นั้น "ต้องรู้พระธรรมวินัยครบถ้วน และอาจสอนสัทธิวิหาริกให้รู้ตามได้" ตรงนี้สำคัญที่สุดเลย เพราะฉะนั้น..พระอุปัชฌาย์จึงไม่ใช่แค่ครบ ๑๐ พรรษาตามที่พระพุทธเจ้าตามพุทธานุญาตเท่านั้น ส่วนสำคัญก็คือต้องรู้ธรรมวินัยครบถ้วน

แต่คราวนี้ทางด้านคณะสงฆ์ไทยนั้น โดยเฉพาะในส่วนของการปกครองหนกลาง พระเดชพระคุณหลวงพ่อสมเด็จพระมหาธีราจารย์ (ฐานิสฺสรมหาเถร) อดีตเจ้าคณะใหญ่หนกลาง วัดชนะสงคราม ท่านมีมติว่า ในหนอื่นเขาจะใช้กี่พรรษาก็ช่าง แต่ในเขตปกครองคณะสงฆ์หนกลาง ขอให้ผู้เข้าสอบพระอุปัชฌาย์ได้ ๒๐ พรรษาก่อน

มีบุคคลสงสัยว่าทำไมต้องพรรษามากขนาดนั้นถึงเป็นพระอุปัชฌาย์ได้ ? เพราะว่าพระพุทธเจ้าบัญญัติไว้แค่ ๑๐ พรรษา ท่านบอกว่าพระอุปัชฌาย์เปรียบเหมือนพ่อ อายุห่างลูกสัก ๒๐ ปี พอที่จะกราบไหว้บูชากันได้โดยไม่ตะขิดตะขวงใจ แต่ถ้าหากว่าอายุน้อยกว่านั้น ไปเจอพวกลูกศิษย์หัวแข็ง หรืออายุมากแล้วเข้ามาบวช บางทีก็ไม่ฟังพระอุปัชฌาย์เหมือนกัน เรื่องนี้จึงเป็นเรื่องเฉพาะของคณะสงฆ์หนกลางเท่านั้น

แต่ถ้าที่กันดารอย่างของพวกเรา อำเภอศรีสวัสดิ์ อำเภอทองผาภูมิ อำเภอสังขละบุรี ก็มีการผ่อนผันเหมือนกัน เคยมีผู้ที่มีพรรษา ๑๒ ได้รับอนุญาตให้เข้าสอบพระอุปัชฌาย์ได้ เพราะว่าเขตนั้นหาพระอุปัชฌาย์ไม่ได้จริง ๆ ส่วนใหญ่สึกเสียก่อนที่จะครบ ๒๐ พรรษา

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายแก่พระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๑๔ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)