[เถรี]

วัดบางหัวเสือแห่งนี้ต้องบอกว่าเป็นวัดอัศจรรย์มาก เนื่องเพราะว่ามีเจ้าอาวาสที่เป็นพระเกจิอาจารย์สืบเนื่องกันมาไม่ขาดสาย ตั้งแต่ยุคหลวงปู่บัว วัดบางหัวเสือ ซึ่งก็คือหลวงปู่บัว วัดรวก เจ้าของพระปิดตาหนึ่งพันแปดสิบไฟ หรือพระปิดตานั่งยองนั่นเอง หลังจากนั้นก็ยังมีหลวงปู่พิณ วัดบางหัวเสือ หลวงปู่เที่ยง วัดบางหัวเสือ หลวงปู่อยู่ วัดบางหัวเสือ มาถึงองค์ปัจจุบันก็คือหลวงปู่ถวิล (พระครูวิบูลสีลวัฒน์) ท่านเปลี่ยนชื่อใหม่เป็น "จำลอง" หรือว่าอย่างไร กระผม/อาตมภาพก็ไม่แน่ใจ แต่ชาวบ้านก็ยังเรียก "หลวงปู่ถวิล" อยู่ดี ปีนี้อายุกาลพรรษาของท่านก็ถึง ๘๘ ปีแล้ว

ในเรื่องของวัดวาอารามนั้น ที่จะมีพระเกจิอาจารย์อันเป็นที่นับถือของชาวบ้านต่อเนื่องกันมานับร้อย ๆ ปี อย่างวัดบางหัวเสือ ถือว่าเป็นเรื่องที่หาได้ยากเป็นอย่างยิ่ง แต่ว่าวัดบางหัวเสือแห่งนี้ก็ทำได้ โดยเฉพาะการเป็นเจ้าอาวาสนั่น ท่านแย่งกัน "ไม่เป็น" สมัยหลวงปู่เที่ยง หลวงปู่อยู่ วัดบางหัวเสือ ต่างคนต่างก็เกี่ยงให้อีกรูปหนึ่งเป็นเจ้าอาวาส รูปที่เหลือจะอยู่ช่วยเหลืองานวัด เป็นต้น

ดังนั้น..เราจะเห็นว่าท่านทั้งหลายสมกับเป็นผู้ปฏิบัติธรรมเป็นอย่างยิ่ง วัดบางหัวเสือจึงไม่ได้อยู่ใน "วงจรอุบาทว์" ซึ่งก็คือวงจรที่ว่า พออดีตเจ้าอาวาสมรณภาพ เจ้าอาวาสใหม่ถ้าเก่งสู้เจ้าอาวาสเก่าไม่ได้ วัดก็โทรมทันตาเห็น ต่อให้เก่งสู้เจ้าอาวาสเก่าได้ ญาติโยมก็ยังนึกถึงแต่เจ้าอาวาสเก่า เพราะว่าเขาอยู่ร่วมกันมานาน กว่าที่จะยอม "เทใจ" ให้กับเจ้าอาวาสใหม่ ซึ่งทุ่มเทพัฒนาวัด ช่วยเหลือญาติโยมต่าง ๆ มา ก็มักจะเป็นวาระสุดท้ายของเจ้าอาวาสรูปนั้นแล้ว เมื่อเจ้าอาวาสรูปนั้นมรณภาพ เจ้าอาวาสรูปใหม่ก็จะตกอยู่ใน "วงจรอุบาทว์" นี้ต่อไป

แต่ว่าวัดบางหัวเสือไม่ได้มีปัญหาเรื่องนี้ เนื่องจากว่าหลวงปู่บัวท่านเป็นพระเกจิอาจารย์ที่ยิ่งใหญ่มาก ทั้งในการสั่งสอนลูกศิษย์ ตลอดจนกระทั่งสมัยนั้น วัดท่านอยู่กลางป่ากลางดง มีเสือปลาเป็นจำนวนมาก หลวงปู่ท่านถึงได้สร้างซุ้มประตูเป็นรูปหัวเสือ จนกระทั่งชาวบ้านเรียกกันว่าวัดบางหัวเสือ แล้วเมื่อชาวบ้านมีมากขึ้น ก็ขยายขึ้นเป็นหมู่บ้านบางหัวเสือ เป็นตำบลบางหัวเสือ ปัจจุบันนี้อยู่ในเขตเทศบาลเมืองปู่เจ้าสมิงพราย

วัดบางหัวเสือจึงมีพระเกจิอาจารย์ในสมัยนั้น ทยอยกันธุดงค์มาอยู่ปฏิบัติธรรม รูปไหนจังหวะเวลาปะเหมาะเคราะห์ร้าย เจ้าอาวาสเก่ามรณภาพ ชาวบ้านเห็นความสามารถิก็นิมนต์ขึ้นเป็นเจ้าอาวาสรูปใหม่ จนต้องเกี่ยงกันว่า "ท่านเป็นเถอะ..ผมไม่เป็นหรอก" หรือไม่ก็ "ท่านเป็นไปเถอะ..เดี๋ยวผมจะช่วยงานเอง" ซึ่งเรื่องแบบนี้ในปัจจุบันนี้ไม่ค่อยได้พบเห็นแล้ว