[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอังคารที่ ๒๙ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖ ช่วงเช้า กระผม/อาตมภาพภาวนาพระคาถาเงินล้านไป ๑๐๘ จบ หลังจากนั้นก็ออกเดินทางไปยังวัดทองทั่ว หมู่ที่ ๔ ตำบลคลองนารายณ์ อำเภอเมือง จังหวัดจันทบุรี ซึ่งห่างจากที่พักแค่ ๑๐ กว่ากิโลเมตรเท่านั้น

เมื่อไปถึง ปรากฏว่าทางวัดได้จัดเตรียมนิทรรศการต่าง ๆ เอาไว้ ให้ทางคณะตรวจประเมินได้ดูงาน ซึ่งเกี่ยวกับเรื่องของเบญจศีลและเบญจธรรม โดยเฉพาะทางด้านเทศบาลพลับพลานารายณ์ ซึ่งเป็นเจ้าของพื้นที่นั้น สนับสนุนให้ชาวบ้านมีอาชีพต่าง ๆ โดยเฉพาะเกี่ยวกับด้านสมุนไพร ไม่ว่าจะเป็นในส่วนของน้ำมันนวด ลูกประคบ ตลอดจนกระทั่งครีม ซึ่งนอกจากรักษาโรคแล้ว ยังถนอมผิวอีกด้วย และยังมีข้าวปลาอาหารต่าง ๆ ซึ่งเป็นของพื้นที่ มีชื่อเสียง อย่างเช่นว่าหมูชะมวง เป็นต้น

ส่วนที่เห็นแล้วประทับใจเป็นอย่างยิ่ง ก็คือการตอกเส้นด้วยไม้ชองระอา ความจริงไม้ชองระอานั้น ตามหลักของไสยศาสตร์เขาเชื่อกันว่าสามารถที่จะถอนพวกไสยศาสตร์ต่าง ๆ ได้ แต่ว่าแพทย์แผนไทยทางด้านนี้ นำมาใช้ในการตอกเส้น รักษาอาการเส้นยึด เส้นจม ซึ่งช่วยให้หายเป็นปกติได้ แล้วก็ยังมีการเหยียบไฟรักษาโรค เหล่านี้เป็นต้น

แต่ว่าส่วนที่ประทับใจมากก็คือ บรรดามัคคุเทศก์น้อยจากโรงเรียนทองทั่ว บ้านเพนียด ทางด้านวัดทองทั่วนั้นมีพิพิธภัณฑ์บ้านเพนียดโบราณ ซึ่งเป็นลักษณะของเมืองขอมโบราณ ซึ่งสถานที่นั้นก็อยู่ใกล้เคียงกับทางด้านวัดทองทั่วนี้เอง แต่ว่าทางวัดนำเอาพวกวัตถุโบราณชิ้นเล็กชิ้นน้อยต่าง ๆ มาจัดแสดงไว้ในพิพิธภัณฑ์ แล้วฝึกเด็ก ๆ ให้เป็นมัคคุเทศก์น้อย ในการให้ข้อมูลต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับชิ้นส่วน หรือว่าอายุ ตลอดจนกระทั่งขนาดของเมืองโบราณเพนียด

แต่เมื่อกระผม/อาตมภาพแกล้งถามในส่วนที่เกินจากความรู้เด็ก ปรากฏว่ายังไม่สามารถที่จะตอบได้ หรือว่าให้รายละเอียดได้ อย่างเช่น เด็ก ๆ อธิบายว่านี่คือแหวนโบราณที่ได้มาจากเมืองโบราณเพนียด คนโบราณตัวใหญ่ แหวนจึงวงใหญ่มาก

กระผม/อาตมภาพชี้ให้ดูคนโทน้ำใบเล็ก ถามว่า "ในเมื่อแหวนวงใหญ่ขนาดนั้น ทำไมคนโทน้ำใบนี้จึงได้เล็กมาก ?" เด็ก ๆ ยังขาดจินตนาการที่จะตอบ จึงได้สอนให้ว่า เราต้องคิดว่าคนโบราณก็มีลูกมีหลานเหมือนกัน ถึงเวลาก็ปั้นของเอาไว้ให้ลูกเล่น ของพวกนี้จึงเป็นของเด็กเล่น ไม่ใช่ของใช้งานจริงของผู้ใหญ่ เป็นต้น

แล้วขณะเดียวกัน ก็สอนให้รู้ว่า ส่วนใดเรียกว่าเสานางเรียง ส่วนใดคือโคปุระ ส่วนใดคือทับหลัง อะไรที่เรียกว่าบราลี เป็นต้น ด้วยความประทับใจเด็ก ๆ ที่รับผิดชอบหน้าที่การงานได้แข็งขันมาก จึงได้มอบรางวัลให้ไปคนละ ๕๐๐ บาท สรุปว่าเจอมัคคุเทศก์น้อยอย่างเดียว กระผม/อาตมภาพหมดไป ๗,๐๐๐ บาทถ้วน..!