[เถรี]

จนป่านนี้กระผม/อาตมภาพก็ยังไม่มีเวลาไปติดตามว่า พระองค์ท่านตอกหลักอันนี้ไว้ตรงจุดไหน เนื่องเพราะว่าถ้าได้มาก็คงต้องใช้วิธีแบบเดียวกับบุคคลที่ไปหาเจอดาบฟ้าฟื้นของขุนแผน ก็คือไม่สามารถที่จะเอาออกจากโพรงต้นรักที่แห้งตายได้ อาจจะเป็นเพราะว่าพอนานไปแล้ว ต้นรักกลืนดาบเข้าไป มีส่วนที่โผล่ออกมาไม่มาก จึงใช้วิธีไปตะไบเอาผงดาบฟ้าฟื้นมาผสมทำมีดหมอ

กระผม/อาตมภาพก็ตั้งใจเหมือนกันว่าจะตะไบเอาหลักอาถรรพ์มาสร้างวัตถุมงคลเหมือนกัน..! แต่ไม่แน่ใจว่าจะโดนเทวดาท่านเหยียบแบนคาพื้นอยู่ตรงนั้นหรือเปล่า..!? เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ บางทีเราก็มีสิทธิ์แค่คิด ไม่สามารถที่จะทำจริง ๆ ได้ จึงขอกล่าวไว้ให้ทราบว่า ถ้าเป็นพนัสนิคมก็คือจังหวัดชลบุรี ก็คือเป็นเขตป่า ถ้าเป็นพัฒนานิคม ก็คือเขตเมืองที่ได้รับการพัฒนาแล้ว

อีกส่วนหนึ่งที่อยากจะฝากแก่ญาติโยมทั้งหลายก็คือว่า พอได้ยินว่ากระผม/อาตมภาพทำอะไร ก็แห่กันซื้อข้าวของส่งไป ขออย่าได้ส่งไปอีก มีหลายท่านได้ยินว่ากระผม/อาตมภาพฉันน้ำชา ก็แห่กันซื้อใบชาส่งไป ปรากฏว่าเป็นชนิดที่อาตมภาพเกลียดที่สุด ก็คือชามะลิ ด้วยความที่มีความรู้สึกว่าใบชาก็คือใบชา มะลิก็คือมะลิ ถ้าหากว่าอยากได้กลิ่นมะลิ ก็เอาดอกมะลิไปชงเอา ถ้าหากว่าอยากจะกินชา ก็เอาชาไปชงเอา ไม่ใช่เอาสองอย่างมาปนกัน..!

ส่วนข้าวของอื่น ๆ นั้น กระผม/อาตมภาพมีมากมายเหลือเฟือแล้ว ไม่จำเป็นที่จะต้องส่งไป เพราะว่าไม่เคยใช้ด้วยประการทั้งปวง ไปถึงก็ให้เขาเอาเข้ากองกลาง แจกจ่ายกับพระภิกษุสงฆ์ไปบ้าง ให้กับวัดอื่น หรือว่าตามโรงเรียนไปบ้าง ท่านทั้งหลายส่งไปถือว่าได้อานิสงส์แล้ว แต่ขอโทษ..พระอาจารย์เล็กไม่เคยใช้..! ดังนั้น..ถ้าไม่หมดความพยายามจะส่งไปอีก ก็อาจจะมีการด่าฝากมาในเสียงธรรมนี้ได้เช่นกัน..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเราและบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอาทิตย์ที่ ๒๐ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)