[เถรี]

เมื่อกระผม/อาตมภาพได้ห้องพักแล้ว ลงมาเพื่อที่จะนำข้าวของขึ้นสู่ห้องพัก ก็ได้พบพระเดชพระคุณพระเทพเสนาบดี (ประเทือง อาภาธโร ป.ธ.๔) เจ้าคณะจังหวัดลพบุรี หรือที่เรียกกันแบบคุ้นเคยว่า หลวงพ่อเจ้าคุณประเทือง เจ้าคณะจังหวัดลพบุรี คณะกรรมการบริหารกลาง โครงการหมู่บ้านรักษาศีล ๕ (หนกลาง) และเมื่อเดินมาถึงปากประตู เจ้าของสถานที่ก็คือ พระเดชพระคุณพระราชวชิรมงคลวิสิฐ (อาทิตย์ สิริวฑฺฒโน) เจ้าอาวาสวัดมงคลชัยพัฒนา เจ้าคณะจังหวัดสระบุรีรูปปัจจุบัน ก็เข้ามาต้อนรับพอดี

เมื่อปฏิสันถารกันเรียบร้อยแล้ว กระผม/อาตมภาพได้ถวายของดีจังหวัดกาญจนบุรี ก็คือแหวนพิรอดวงใหญ่ ของหลวงปู่ยิ้ม วัดหนองบัว ๑ ใน ๙ เครื่องรางสะท้านแผ่นดินในตำนาน ก็คือ "แหวนอักขระวัดหนองบัว" เป็นการมุทิตาสักการะ ที่ท่านได้เลื่อนสมณศักดิ์เป็นเจ้าคุณชั้นราช เพราะว่าในงานของท่าน กระผม/อาตมภาพก็ไม่สามารถที่จะปลีกตัวมาได้ เนื่องจากติดภารกิจที่อื่น จึงได้ทำการมุทิตากันตรงนี้เอง

ช่วงนี้บรรดาพระเถระที่มาร่วมงานตรวจประเมิน ไม่ว่าจะเป็นคณะกรรมการอำนวยการกลางก็ดี คณะกรรมการดำเนินงานกลางก็ดี หรือว่าคณะอนุกรรมการดำเนินกลางก็ตาม ได้ทยอยกันเข้ามายังที่พัก

อารมณ์ดีรีสอร์ทนั้น มีทั้งอาคารเดี่ยวและอาคารรวม พวกเราได้พักอยู่ที่ตึกใหญ่อาคารรวม โดยเฉพาะชั้น ๔ เป็นของพระเถระที่มาร่วมงานตรวจประเมินหมู่บ้านศีล ๕ ต้นแบบครั้งนี้ ส่วนชั้น ๓ เป็นของบรรดาพนักงานขับรถ แต่ละห้องก็มี ๒ เตียงใหญ่ ๆ ให้ใช้งานกัน กระผม/อาตมภาพเองก็คงจะใช้งานแค่ครึ่งเตียงเหมือนเดิม เนื่องเพราะว่าเป็นคนนอนไม่ดิ้น

ด้วยความที่สมัยเรียนอยู่โรงเรียนทหารนั้น เขาจะมีเตียงให้ เป็นแผ่นประตูไม้ ซึ่งแผ่นประตูห้องนั้นก็คือกว้าง ๘๐ เซนติเมตร ยาว ๒.๔๐ เมตร ถ้าหากว่าท่านใดนอนดิ้น ก็มีหวังได้ลงไปนอนใต้เตียงแน่นอน..! ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ด้วยความที่นอนระมัดระวังจนเคยชิน ทำให้มาเจอเตียงขนาดปกติ จึงใช้แค่ครึ่งซีก ถ้าหากว่าเป็นเตียงคู่ ก็ใช้แค่ ๑ ใน ๓ เท่านั้น บรรยากาศด้านหลังห้องพักเป็นทิวเขาที่เขียวขจีงดงามมาก เพราะว่าช่วงนี้เป็นหน้าฝน

ส่วนในเรื่องของน้ำปานะและลงไปพูดคุยนั้น กระผม/อาตมภาพคงไม่ได้ไปร่วมวงด้วย เพราะว่าไม่เคยชินกับการฉันน้ำปานะต่าง ๆ มาเป็นระยะเวลา ๓๐ กว่าปีแล้ว เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่า รำคาญที่เวลาออกธุดงค์แล้วต้องขนเอาสิ่งโน้นสิ่งนี้ไปด้วย จึงตัดใจละทิ้งทั้งหมด เหลือเพียงน้ำร้อนหลังอาหารมื้อเพลเท่านั้น มาระยะหลัง ท่านอาจารย์บ๊ะ (พระศิริชัย ชยธมฺโม) วัดโพธิ์ลังกา ตรวจอาการเจ็บไข้ได้ป่วยแล้ว สั่งให้ฉันน้ำชาเป็นประจำให้ได้อย่างน้อยวันละ ๒ ลิตร จึงเปลี่ยนมาเป็นน้ำชาแทนในทุกวันนี้

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเราและบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันจันทร์ที่ ๑๔ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)