[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันเสาร์ที่ ๑๒ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖ ทางด้านวัดท่าขนุนของเราก็ดี หรือว่าทางส่วนราชการก็ตาม มีการจัดบำเพ็ญกุศลในรูปแบบต่าง ๆ เพื่อถวายเป็นพระราชกุศลแด่ สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง ซึ่งปีนี้ทรงเจริญพระชนมายุ ๙๑ พรรษาแล้ว "กุศลบารมีใดที่ท่านทั้งหลายได้ร่วมกันสร้าง ในการบวชเนกขัมมะปฏิบัติธรรมเฉลิมพระเกียรติตลอด ๓ วันนี้ ขอถวายเป็นพระราชกุศล ขอพระองค์ท่านทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน"

เมื่อครู่นี้ตอนที่พวกเราเลิกจากกรรมฐานแล้ว กระผม/อาตมภาพก็เดินทางไปตรวจร้านค้าชุมชนคุณธรรมวัดท่าขนุน กับตลาดริมแควเมืองท่าขนุน คำถามที่บรรดาเจ้าของร้านค้าถามก็คือ เห็นข้อบกพร่องอะไรบ้างที่ต้องการจะแก้ไข ?

ข้อบกพร่องนั้นใหญ่ ๆ เลยก็คือ อันดับแรกก็คือ สินค้าของเรายังไม่หลากหลายและมากพอที่จะบริการต่อนักท่องเที่ยว ประการที่สองก็คือ ร้านค้าหลายรายขาดความอดทน เปิดวันนี้ จำหน่ายไม่ได้ พรุ่งนี้กูก็ปิดร้านแล้ว..!

เรื่องของร้านค้าต่าง ๆ นั้น จำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องใช้ระยะเวลาหนึ่ง อย่างไม่มีก็ ๖ เดือน ๑๐ เดือน เพื่อที่จะให้นักท่องเที่ยวรู้ว่ามีเราอยู่ตรงนั้น เมื่อถึงเวลา เขากลับมาครั้งใหม่จะได้แวะ แต่พอขาดความอดทน ครั้งใหม่เขามาก็ไม่เจออะไรแล้ว ถ้าลักษณะอย่างนั้น คุณไปขายของตลาดนัดเถอะ..! เนื่องเพราะว่าตลาดนัด ส่วนใหญ่ก็คือลูกค้าขาจรทั้งหมด ต่อให้ขายตรงหมู่บ้านนั้นก็มีแค่ลูกค้าขาจร ไม่สามารถนับเป็นลูกค้าประจำได้

ดังนั้น..ในเรื่องของการเปิดร้านค้าชุมชนทั้งสองแห่ง เป็นเรื่องที่กระผม/อาตมภาพตั้งใจจะสร้างอาชีพให้แก่ชาวบ้าน เนื่องเพราะว่าถ้าหากว่าชาวบ้านมีกินมีใช้ สภาพครอบครัวก็จะมั่นคง พ่อบ้านก็ไม่ต้องเครียดจนต้องไปพึ่งเหล้าพึ่งยา แม่บ้านก็ไม่ต้องเครียดว่าจะหาเงินให้ลูกพอเรียนหนังสือหรือไม่ เด็ก ๆ ก็ไม่ต้องเครียดว่าเทอมนี้จะมีค่าเทอมหรือเปล่า ? พรุ่งนี้จะมีเงินไปโรงเรียนหรือไม่ ? ซึ่งตรงจุดนี้เป็นการแก้ที่ปลายเหตุ ถ้าจะแก้ที่ต้นเหตุจริง ๆ ก็คือแก้ในเรื่องการศึกษาของเด็ก ๆ