[เถรี]

คราวนี้ในสิ่งที่พวกเราทำ ส่วนใหญ่แล้วกระผม/อาตมภาพใช้คำว่า "ทำเหมือนกับแก้บน" ก็คือทำแบบไม่จริงไม่จัง ต้องบอกว่า ถ้าหากตั้งใจที่จะสู้กับกิเลส เราก็แพ้ตั้งแต่ต้นแล้ว เพราะว่าขาดความเอาจริงเอาจังชนิดที่เอาชีวิตเข้าแลก หิวหน่อยก็ไม่ไหว เหนื่อยหน่อยก็ไม่ไหว ง่วงหน่อยก็ไม่ไหว

กระผม/อาตมภาพเองช่วงที่บวชอยู่ที่วัดท่าซุง มีเวลานอนคืนหนึ่ง ๒ ชั่วโมง เพื่อไม่ให้ร่างกายเครียดจนเกินไป ที่เหลือก็คืออยู่กับการภาวนาทั้งกลางวันและกลางคืน กิจการงานทุกอย่างทำเป็นปกติ ไม่ว่าจะเป็นการสวดมนต์ ทำวัตร บิณฑบาต กรรมฐานตามเวลา ตลอดจนกระทั่งอยู่เวรยามตามที่ได้รับมอบหมาย พอนอกเวลาเมื่อไรก็วิ่งเข้าที่ปฏิบัติของตนเอง

สถานที่ก็มีอยู่สองแห่ง แห่งแรกก็คือเรือนนอน ซึ่งเขาเรียกกันว่าตึกกองทุน ก็คือ กองทุนหลวงปู่ปาน - พระมหาวีระ ถาวโร ซึ่งเป็นมูลนิธิของวัดท่าซุง เป็นตึก ๒ ชั้นหลังใหญ่ มีห้องซ้ายขวา ข้างละ ๔ ห้อง ก็แปลว่า ถ้ามีเพื่อนพักรวมอยู่ด้วยก็จะได้ ๘ ท่านด้วยกัน ตรงกลางเป็นโถงใหญ่ยาว ๆ กระผม/อาตมภาพก็เดินจงกรมอยู่ตรงโถงนั่นแหละ หมดสภาพเมื่อไรก็นอน ครบ ๒ ชั่วโมงก็ลุกขึ้นมาภาวนาใหม่

หรือไม่ก็หลบเข้าไปใต้สวนไผ่ ๖ ไร่ พระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านยกพื้นเทคอนกรีตในสวนไผ่เอาไว้ เพื่อใช้เป็นที่เลี้ยงอาหารญาติโยมที่ไปวัด เพราะว่าต้นไผ่ให้ร่มเงาดีมาก การเทคอนกรีตก็คือเว้นช่องให้ต้นไผ่ขึ้นมาได้ กระผม/อาตมภาพก็มุดลงไปตามต้นไผ่นั่นแหละ ลงไปอยู่ข้างใต้ ไม่มีฟืนไม่มีไฟอะไร

แรก ๆ ลงไปก็มองอะไรไม่เห็น พอผ่านไปพักหนึ่ง สายตาเริ่มเคยชินกับความมืด ก็เริ่มมองเห็นว่าข้างล่างไม่ใช่พื้นเปล่า ๆ แต่ว่ามีงูเหลือมตัวใหญ่เป็นเสาเรือน หรือว่ามีเหี้ยตัวใหญ่เท่าจระเข้อยู่ด้วย..! ซึ่งวันดีคืนดีก็ออกมาลากหมาวัดไปกิน อยู่จนกระทั่งจำหน้ากันได้ทุกตัว ก็คือต่างคนต่างอยู่ พวกสัตว์เลื้อยคลาน ถ้าหากว่ากินอิ่มก็มักจะนอนนิ่ง ๆ มีพวกเหี้ยที่จะปีนขึ้นไปรับแสงแดดด้านบน แต่งูเหลือมบางทีอาทิตย์หนึ่งไม่ได้ขยับไปไหนเลย