[เถรี]

เรามาดูอีกทีว่า เมื่อแม่ไก่ไม่หันหลังกลับมารับจริง ๆ ลูกไก่ก็ต้องใช้ปัญญา ทำอย่างไรจะขึ้นไปหาแม่ได้ ตัวเองมีกำลังสติและสมาธิแค่นี้.. ก็ต้องหางานที่เหมาะกับกำลังสติและสมาธิแค่นี้..โดยใช้ปัญญาของตัวเอง

ก็ต้องพยายามบินขึ้นในระยะหนึ่งก่อน เสร็จแล้วค่อยดูว่า จะไปทางไหนต่อ จนกระทั่งในที่สุดก็ขึ้นไปอยู่กับแม่ได้...

คราวนี้เราเป็นคน ฝึกมาปีแล้วปีเล่า ต้องบอกว่านานเกินไปแล้ว แม่ไก่ให้โอกาสลูกแค่ ๑๐ วันหรือครึ่งเดือนเท่านั้น ตามไม่ได้ก็ทิ้ง..!

บางท่านประมาทเกินไป ทำเหมือนกับว่า ไม่รู้สึกว่าตัวเองจะต้องตาย ก็เลยไม่ได้ทุ่มเทความพยายามอย่างจริง ๆ จัง ๆ พอเหนื่อยหน่อยลำบากหน่อยก็พอแล้ว ที่พอแล้วนั้นพอกินหรือ ? สมัยอยู่ที่เกาะพระฤๅษี อาตมาเห็นอะไรเยอะเลย จากการที่เลี้ยงไก่

อย่าดำเนินชีวิตอยู่ด้วยความประมาท ต้องระลึกรู้อยู่เสมอว่าเราต้องตายลงไปไม่วันใดวันหนึ่ง ฉะนั้น..ถ้ามีอะไรที่ตัวเองทำ เพื่อให้ตัวเองไปในที่ซึ่งดีที่สุด ไปให้ได้ไกลที่สุด ก็ต้องทำเอาไว้ก่อน มัวแต่ไปใจเย็นอยู่เหมือนกับไม่รู้จักตาย เดี๋ยวก็ได้ตายจริง ๆ ตายฟรีด้วย..!