[เถรี]

ดังนั้น..ในเรื่องของวัตถุมงคลไม่ต้องห่วง พระระดับนั้นถึงเวลาท่านไม่ใช้กำลังตัวเองเสกให้เสียเวลาหรอก ท่านก็ขอบารมีพระสงเคราะห์เหมือนอย่างกับหลวงปู่ปาน เหมือนกับหลวงพ่อ หรือเหมือนที่กระผม/อาตมภาพทำนั่นแหละ..!

สมัยที่หลวงปู่ปานท่านทำวัตถุมงคล แล้วให้หลวงปู่เล็ก วัดบางนมโคเอาไปเสกให้ หลวงปู่เล็กว่าด้วยสมาบัติ ๘ ไปหนึ่งพรรษา พอยกมา หลวงปู่ปานท่านบอกว่าใช้ไม่ได้ หลวงปู่เล็กหมดท่าขึ้นมา นั่งงงอยู่พักใหญ่ ท้ายสุดก็ใช้วิธีขึ้นไปกราบขอบารมีพระสงเคราะห์ เสกไม่กี่นาที พอพระท่านบอกว่าเต็มแล้วก็ยกไปถวายหลวงปู่ปาน พอยกไปถึง หลวงปู่ปานบอกว่า "เออ..ใช้ได้แล้ว"

แล้วท่านก็เมตตาเฉลยว่า ในเรื่องของการปลุกเสกวัตถุมงคล ถ้าใช้กำลังของตัวเอง เมื่อตัวเราตาย ของมักจะเสื่อม ต่อให้ได้อภิญญาสมาบัติ ก็ต้องจำกัดด้วยเวลา ก็คืออธิษฐานทิ้งไว้ ๑๐๐ ปี ๒๐๐ ปี เป็นต้น แต่ถ้าขอพระท่านสงเคราะห์ไม่จำกัดด้วยเวลา สมมติว่าท่านขอให้เทวดารูปใดรูปหนึ่งเป็นผู้ดูแลวัตถุมงคลนั้น เทวดาอายุมากกว่าเราหลายเท่า จนเราตายแล้วตายอีก ท่านก็ยังอยู่ จึงอยู่ในลักษณะที่ว่าวัตถุมงคลจะไม่เสื่อม

ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายสังเกตจะเห็นว่า วัตถุมงคลของหลวงปู่ปาน วัดบางนมโค ของหลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี ของหลวงปู่สด วัดปากน้ำภาษีเจริญ ทำไมดังมาก ? ก็เพราะว่าแต่ละท่านล้วนแล้วแต่ขอบารมีพระสงเคราะห์ทั้งนั้น อย่างของหลวงพ่อโต วัดระฆัง ดังพอไหมล่ะ ? ท่านถึงขนาดให้พรว่า พระของท่านจะจริง จะปลอม จะใหม่ จะเก่า ถ้าหากว่าเป็นพระสมเด็จ ขอเพียงนึกถึงท่านก็มีอานุภาพเท่ากัน..!

เพราะฉะนั้น..ถ้าหากว่าพวกเราต้องการก็เข้าไปบูชากันเอาเอง ถ้าขืนช้า เดี๋ยวญาติโยมที่ประเภทรู้จักของดีจะกวาดไปหมดอีก กลายเป็นว่าพวกเราเป็นลูกศิษย์ในสายแท้ ๆ แต่ไม่มีข้าวของของครูบาอาจารย์รุ่นเก่า ๆ ไว้บ้างเลย

ส่วนเรื่องในศาลานี้ก็พยายามตรวจสอบดูหน่อยว่าลำโพงตัวไหนขาดไปบ้าง น่าจะเกิดจากหนูกัดสายแน่นอน เพราะว่าหนูหลุดเข้าไปได้ ยังไม่รู้เลยว่า ถ้าพิพิธภัณฑ์เสร็จแล้ว ปล่อยหนูหลุดเข้าไปนี่ จะเดือดร้อนอีกเท่าไร ถ้าหากว่าอันไหนจำเป็นต้องเปลี่ยนก็เปลี่ยน ถ้าหากว่าจะซ่อมก็ซ่อม เรื่องของวัดวาอาราม ถ้าขาดการดูแลก็ไปไม่รอด โดยเฉพาะถ้าขาดงบประมาณนี่ไปไม่รอดเลย..!