ส่วนที่เป็นหม้อเป็นไหตั้งอยู่บนเตาบ้าง ตั้งอยู่บนร้านบ้าง ไม่ทราบเหมือนกันว่าขายอะไร ? พยายามเดากันว่าเป็นน้ำมะตูมบ้าง เดากันว่าอาจจะเป็นนมเปรี้ยวบ้าง ก็ได้แต่เดาเท่านั้น เพราะว่าไม่ได้แวะซื้อ พวกเราวิ่งผ่านพื้นที่ซึ่งอุดมสมบูรณ์มาก เพราะว่ามีทะเลสาบบ้าง มีแม่น้ำบ้าง เป็นระยะ ๆ ไป บางแห่งก็มีพระพุทธรูปตั้งอยู่ บางแห่งก็มีรูปพระแม่มารีตั้งอยู่ เป็นต้น
จนกระทั่งมาถึงเมืองอนุราธปุระ ซึ่งห่างจากเมืองโคลัมโบประมาณร้อยกว่ากิโลเมตร แต่ว่าเราใช้เวลาในการเดินทางถึง ๔ ชั่วโมง จึงมาถึงโรงแรม Rajarata (ราชรัตน์) เข้ามารับประทานอาหารที่ห้องอาหารที่นี่ แล้วก็เกิดอาการน้ำตาจิไหล เนื่องเพราะว่าอาหารมากมายมหาศาลเกินคาดคิด
เมื่อกระผม/อาตมภาพฉันไปได้หน่อยเดียวตามวิสัยของตนเอง บรรดาบริกรก็ยังหน้าเสีย ถามว่า "อาหารไม่อร่อยหรือ ?" กระผม/อาตมภาพตอบว่า "อร่อย..แต่ของมากขนาดนี้ ไม่สามารถที่จะฉันได้หมด"
แล้วพวกเราก็ทำการเช็คอิน เพื่อฝากกระเป๋าไว้ที่นี่เลย เนื่องเพราะว่าจะต้องออกไปชมเมืองเก่าอนุราธปุระ หลังจากนั้นพวกเราก็จะกลับเข้ามาพักยังสถานที่นี้อีกครั้งหนึ่ง ดังนั้น..เมื่อมีโอกาส กระผม/อาตมภาพจึงได้ทำการบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุนนี้เอาไว้ก่อน เพื่อป้องกันไม่ให้พลาดว่า ถ้าเราเดินทางไกล กลับผิดเวลา ท่านทั้งหลายจะได้ฟังเสียงธรรมนี้อย่างแน่นอน
สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้
พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันเสาร์ที่ ๑๕ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 18-07-2023 เมื่อ 05:30
|