[เถรี]

คราวนี้ก็มาวัดกับพวกเราที่ถือว่าเป็นนักปฏิบัติธรรมแล้ว กลับสู้เขาไม่ได้ เพื่อนของกระผม/อาตมภาพบางคนนี่ เปลี่ยนโทรศัพท์รุ่นใหม่ทุกครั้งที่ออก เปลี่ยนรถใหม่ป้ายแดงเกือบทุกปี อย่าลืมว่านักบวชของเรา พระพุทธเจ้าจัดสถานภาพให้อยู่ในลักษณะของขอทาน ปัจจัย ๔ ได้มาจากการขอจากผู้อื่น ขอทานถ้าร่ำรวย ก็ไม่มีใครสนใจให้ทาน

เพราะฉะนั้น..พวกท่านอาจจะเห็นว่ากระผม/อาตมภาพช่วยที่นั่นช่วยที่นี่ ช่วยไปเรื่อย จนกระทั่งเพื่อนพระสังฆาธิการหลายต่อหลายรูปมาขอยืมเงิน แล้วกระผม/อาตมภาพบอกว่าไม่มี โดยบอกกับเขาไปว่า "ผมเป็นคนใช้เงินไม่คิด พรุ่งนี้จะมีหรือไม่ ไม่ได้อยู่ในหัวเลย ส่วนใครที่ไม่ได้ใช้เงินลักษณะแบบผม พูดง่าย ๆ ว่า ไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย มีเงินทุกคนแหละ ไปยืมเขาตรงโน้นเถอะ"

เมื่อวานนี้เถ้าแก่ยุง (นายพยุง เพ็งเลา) เจ้าของร้านทองผาภูมิอิงค์เจ็ท มาเก็บค่าป้ายประชาสัมพันธ์คร่อมถนน ก็คงจะซาบซึ้งดี เพราะว่ากระผม/อาตมภาพควักแทบจะบาทสุดท้าย วันนี้แม่ชีชื่นเบิกค่าไฟฟ้า ยื่นบิลมาก็คือ ๔๘,๐๐๐ กว่าบาท แต่ขอเบิกแค่ ๓๙,๐๐๐ บาท ส่วนที่เหลือจะเอาเงินที่ได้จากตู้สังฆทานไปผสม แล้วท่านบางคนก็จะเห็นว่า ๓๙,๐๐๐ บาท ที่กระผม/อาตมภาพให้ไปนั้น แทบจะเป็นแบงค์ยี่สิบล้วน ๆ..! พูดง่าย ๆ ว่าควักให้จนหมดตัว..!

เรื่องพวกนี้ไม่ใช่กระผม/อาตมภาพทำแบบนี้คนเดียว ท่านเจ้าคุณอาจารย์บุญชิต - พระธรรมวชิรมุนี วิ., รศ.ดร. (บุญชิต ญาณสํวโร ป.ธ.๙) เจ้าคณะกรุงเทพมหานคร ผู้อำนวยการสถาบันวิปัสสนาธุระ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ท่านก็ทำแบบนี้

ท่านเจ้าคุณอาจารย์บุญชิตท่านหนักกว่าอีก ก็คือถ้าเงินมาวันนี้ต้องใช้ให้หมดในวันนี้ ท่านไปที่ไหนก็ควักกระเป๋าร่วมงานบุญกับเขาเท่าที่มี ได้มากก็ให้มาก ตรงนั้นก็โชคดีไป ได้น้อยก็ให้น้อย แล้วท่านยังเป็นพระเถระระดับเจ้าคุณชั้นธรรม เป็นเจ้าคณะกรุงเทพมหานคร ที่ออกบิณฑบาตทุกวันอีกด้วย