[เถรี]

จึงเป็นเรื่องที่น่าเสียดายมากว่า ถ้าการที่เราลงทุนเพิ่มขึ้นเป็นจำนวนมาก แล้วมีผลไม้ไม่พอจำหน่ายทั้ง ๕ วัน หรือว่าที่จำหน่ายอยู่ก็ราคาแพงเกินไป ตลอดจนกระทั่งเป็นผลไม้ที่อื่นแทรกเข้ามาบ้าง เป็นผลไม้อ่อนที่ไม่ได้อายุในการจำหน่ายบ้าง ก็ย่อมทำให้นักท่องเที่ยวที่เคยมาแล้วเข็ดหลาบ ต่อไปก็ไม่มาในงานนี้อีก

นักท่องเที่ยวใหม่ ๆ ที่หลงเข้ามา เมื่อเจอเหตุการณ์แบบนี้ อย่างเช่นว่าซื้อทุเรียนไปแล้ว อาทิตย์หนึ่งก็ยังไม่สามารถที่จะกินได้ เพราะว่าเป็นทุเรียนอ่อน ไม่สุกเสียที เขาทั้งหลายเหล่านั้นก็คงจะเข็ดและบอกต่อ ๆ กันไปว่า "ไปถึงนอกจากจะเจอของแพงแล้ว ยังเจอผลไม้อ่อนอีกต่างหาก" เขาทั้งหลายเหล่านี้ไม่ใช่ตัวคนเดียว เดี๋ยวนี้สื่อโซเชียลต่าง ๆ ไปเร็วมาก ย่อมทำให้ข่าวคราวทั้งหลายเหล่านี้กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว แล้วงานผลไม้ของเราก็อาจจะย่ำแย่ จนกระทั่งล้มละลาย ไม่สามารถที่จะจัดงานต่อ ๆ ไปได้

ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายรักที่จะทำงานเพื่อส่วนรวม ต้องประกอบไปด้วยความบริสุทธิ์ยุติธรรม ไม่เห็นแก่หน้าใคร ส่วนท่านที่เข้ามาค้าขาย ก็อย่าเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนมากนัก ท่านเอากำไรแต่น้อย ขายสินค้าได้มาก ก็เท่ากับได้กำไรมาก แต่ถ้าหากว่าท่านโลภมาก ก็จะเกิดอาการลาภหาย เหมือนอย่างกับสุภาษิตคำพังเพยไทย อย่างในปีที่ผ่าน ๆ มาก็เป็นได้

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันศุกร์ที่ ๓๐ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)