[เถรี]

กระผม/อาตมภาพนั้นจบปริญญาเอกการจัดการเชิงพุทธรุ่นที่ ๒ แต่ว่าหลวงพ่อแดงนั้นจบรุ่นที่ ๗ ถือว่าห่างกันถึง ๕ รุ่น แต่ว่าด้วยความที่จบสาขาเดียวกัน รับหน้าที่พระสังฆาธิการระดับรองเจ้าคณะอำเภอเหมือนกัน อยู่ในเขตปกครองคณะสงฆ์หนกลางเหมือนกัน การงานที่กระทำจึงคล้าย ๆ กัน จนกลายเป็นเครือข่ายกันไปโดยปริยาย

แม้ว่าจะมีโอกาสพบกันในกลุ่มไลน์ทุกวัน แต่ก็สู้พบหน้าตัวจริงกันไม่ได้ แล้วทาง มจร.ก็ยังเมตตาจัดให้สองเกลอนั่งข้างเคียงกันอีก รับรางวัลต่อเนื่องกันด้วย จึงกลายเป็นจุดสนใจของบรรดาผู้ที่เข้าไปร่วมงานทั้งหลาย

แต่ว่าเมื่อเสร็จจากการรับรางวัลแล้ว กระผม/อาตมภาพไม่ได้อยู่ร่วมงานต่อ เนื่องเพราะว่ามีนัดกับหมอฟันเอาไว้ เพราะว่าฟันที่อุดเอาไว้นั้นมีอาการคลอน ซึ่งน่าจะเกิดจากการฉันน้ำร้อนแล้วทำให้วัสดุอุดฟันหลวมก็เป็นได้ ซึ่งทฤษฎีนี้ ถ้าหากว่าเป็นหมอทั่ว ๆ ไปก็คงไม่ยอมรับ แต่กระผม/อาตมภาพสังเกตเอง ว่าถ้าหากว่าอุดฟันเอาไว้แล้วฉันน้ำร้อนค่อนข้างอุณหภูมิสูง วัสดุที่อุดฟันมักจะคลอนแล้วก็หลุดในระยะเวลาอันไม่นาน

จึงต้องไปรบกวนหมอเพชร (ทันตแพทย์เพชรไพฑูรย์ จันทร์ชูเชิด) เพื่อนรุ่นพี่ ซึ่งเป็นศิษย์ของหลวงปู่มหาอำพัน - ท่านเจ้าคุณพระภาวนาปัญญาวิสุทธิ์ (อำพัน อาภรโณ บุญ-หลง) ป.ธ. ๖ อดีตผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดเทพศิรินทราวาส ผู้เป็นครูบาอาจารย์รูปหนึ่งที่กระผม/อาตมภาพเคารพรักมากเป็นพิเศษ หมอเพชรได้ใกล้ชิด ถวายการรับใช้หลวงปู่มหาอำพันมาด้วยกัน เมื่อกระผม/อาตมภาพไปบวช ท่านจึงได้ปวารณาทำฟันให้มาโดยตลอด ต้องขอเจริญพรขอบคุณเอาไว้ในที่นี้ด้วย

เนื่องเพราะว่าการที่หมอเพชรช่วยสงเคราะห์ทำฟันให้กระผม/อาตมภาพนั้น นอกจากไม่ได้เก็บสตางค์แล้ว ในฐานะที่ลูกค้าเข้ามาใช้บริการ หมอเพชรยังต้องเอาเงินส่วนหนึ่งไปมอบให้กับทางคลีนิค เพราะว่าเป็นการตกลงกันตามสัญญาร่วมงาน ว่าคนไข้เขามาจะต้องแบ่งให้ทางคลีนิคเท่าไร นอกนั้นยังไม่พอ หมอเพชรส่วนใหญ่ยังถวายค่ารถให้เดินทางกลับอีกด้วย จึงเป็นเรื่องที่กระผม/อาตมภาพเกรงใจมาก ถ้าไม่ใช่ว่าไม่ไหวจริง ๆ ก็พยายามที่จะไม่ไปรบกวน