[เถรี]

ไม่ใช่ว่าบิณฑบาตมาได้ก็ไปไล่แจกชาวบ้านเขา ถ้าลักษณะอย่างนั้น ถือว่าเป็นการประจบคฤหัสถ์หวังประโยชน์ มีโทษสาหัส เพราะว่าทำศรัทธาไทยให้ตก คนที่เขาถวายมา เขาหวังว่าพระจะเอาไปใช้จะเอาไปฉัน ส่วนญาติโยมที่รับมาจะทำอย่างไร ? ถ้าจะให้ปลอดภัยก็คืออย่ารับ ถ้ารับแล้วก็คืนไป

ลักษณะประจบญาติโยมแบบนี้ กระผม/อาตมภาพเห็นมาเยอะมาก คือไม่มีความจำเป็นที่จะต้องทำอย่างนั้น แต่ที่ทำเหมือนอย่างกับผูกใจญาติโยมเอาไว้ให้ศรัทธาตัวเอง เนื่องจากว่าได้ของอยู่ทุกวัน ถือว่าเป็นการหาความซวยใส่ตัวโดยใช่เหตุ เรื่องพวกนี้จะว่าไปแล้ว พระอุปัชฌาย์อาจารย์ก็ไม่ค่อยที่จะบอกจะกล่าวกัน ญาติโยมบางส่วนก็ไม่รู้ ก็ยิ่งหนักกันเข้าไปใหญ่ จึงเป็นเรื่องที่ท่านทั้งหลายต้องสังวรระวังเอาไว้

กระผม/อาตมภาพเองตอนช่วงที่แม่ยังมีชีวิตอยู่ ก็เพื่อความสะดวก เพราะว่าตัวเองมาบวช ไม่ได้เลี้ยงดูพ่อแม่ รอจนกระทั่งตัวเองเป็นเจ้าอาวาสแล้วถึงขอมติคณะสงฆ์ ว่าขอเอาเงินส่วนตัวมอบให้กับแม่เป็นค่าเลี้ยงดู คราวนี้ก็เลยขอให้คณะสงฆ์ช่วยกันพิจารณาว่า คำว่าพอสมควรนั้นคือประมาณเท่าไร ?

เมื่อพระพุทธเจ้าอนุญาตให้สงเคราะห์พ่อแม่ได้ตามสมควร ก็มาพิจารณาดูว่า ถ้ามอบเป็นเงินไปให้ สักเท่าไรท่านถึงจะอยู่ได้ หลายคนหลายหัวช่วยกันคิด ในที่สุด สรุปว่า ๒๐๐ บาทต่อวันน่าจะอยู่ได้โดยที่ไม่ลำบากมากนัก กระผม/อาตมภาพก็เลยเอาเงินส่วนตัวมอบให้กับแม่เดือนละ ๖,๐๐๐ บาท

นี่ขนาดเงินส่วนตัวยังต้องขอมติคณะสงฆ์ก่อน เพื่อไม่ให้เป็นโทษ แล้วพวกที่เอาของสงฆ์ไปไล่แจกญาติโยม ควรจะเป็นของที่เหลือแล้ว ไม่ใช่บิณฑบาตมาก็ไปไล่แจกเขาแบบนั้น โอกาสที่จะเกิดโทษมีมากกว่าหลายเท่า เราเองก็ประทุษร้ายตระกูลด้วยการประจบคฤหัสถ์ ถือว่าไม่เอื้อเฟื้อพระวินัย โดนอาบัติอยู่ทุกวัน

เมื่อได้ยินแล้วก็กำหนดจดจำเอาไว้ด้วย ถึงเวลาเห็นใครทำก็อย่าไปคัดค้านเขา นั่นเป็นหน้าที่ครูบาอาจารย์ที่จะบอกกล่าว ไม่ใช่หน้าที่ของเรา แต่เราเองทำให้ถูกก็แล้วกัน

สำหรับวันนี้ ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพุธที่ ๓๑ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)