[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันจันทร์ที่ ๒๒ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖ ตั้งแต่ตี ๔ พระครูวิโรจน์กาญจนเขต, ดร. เจ้าอาวาสวัดอุทยาน ก็เอารถไปส่งกระผม/อาตมภาพที่สนามบินนานาชาติดอนเมือง เพื่อที่จะเดินทางลงไปสงเคราะห์ญาติโยมที่จังหวัดภูเก็ต การเช็คอินในระยะนี้สะดวกสบายขึ้นมาก เพราะว่าแค่ส่งบัตรประชาชนให้ ทางด้านเจ้าหน้าที่ของสายการบินก็ออกตั๋วที่นั่งให้เรียบร้อย

เมื่อเข้าไปถึงทางด้านในแล้ว กระผม/อาตมภาพต้องไปนั่งอ่านหนังสือ รอเวลาขึ้นเครื่องประมาณ ๑ ชั่วโมง ปรากฏว่าเมื่อขึ้นเครื่องและออกเดินทางแล้ว ถึงได้ทราบว่า เดี๋ยวนี้ทางสายการบินไม่มีการแจกอาหารเช้าหรือน้ำดื่มใด ๆ ทั้งสิ้น ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้ ถ้าเป็นการเดินทางช่วงเช้า ไม่เกิน ๙ โมง จะมีการแจกอาหารให้ด้วย ก็พยายามเข้าใจว่าเป็นการลดรายจ่ายอย่างหนึ่ง

แต่ว่าทำให้กระผม/อาตมภาพต้องนั่งอมลิ้นไปจนกระทั่งถึงสนามบินภูเก็ต ซึ่งกำลังชุ่มโชกไปด้วยน้ำฝน โดยกัปตันกฤษณะพล นำเครื่องลงก่อนเวลา ๑๓ นาที ก็ถือว่าเป็นเรื่องดีที่ภูเก็ตมีฝนตก เนื่องจากว่าในระยะอาทิตย์ก่อนที่ผ่านมา ภูเก็ตติดอันดับจังหวัดที่ร้อนที่สุดของภาคใต้ เมื่อมีฝนมา ก็ทำให้ทุกอย่างเย็นลง

ท่านอาจารย์หนึ่ง (อาจารย์สุรศักดิ์ ทศกาญจน์ ) พร้อมด้วยเพื่อน คือทิดรัตน์ (นายรัตน์ เพื่อนรักษ์) อดีตนักบิณฯ ประจำวัดท่าขนุนนำรถมารับ ขับหนีรถติด อ้อมออกมาทางเส้นทางลัดริมทะเล แต่เมื่อหลุดเข้ามาในตัวเมือง บริเวณอนุสาวรีย์ท้าวเทพกระษัตรี-ท้าวศรีสุนทร ก็ติดอีรุงตุงนังเหมือนเดิม ภูเก็ตของเรานั้น ความเจริญต้องบอกว่าถึงขีดสุดแล้ว ไม่สามารถที่จะขยายอะไรให้มากไปกว่านี้ แต่ว่ามีบุคคลผู้เข้ามาทำมาหากินก็ดี ท่องเที่ยวก็ดี ในแต่ละปีมีแต่จะมากขึ้นไปเรื่อย ๆ

เมื่อไปถึงบ้านเลขที่ ๙๑ ถนนเยาวราช ๑ ซึ่งต้องขออภัยที่ลงข้อมูลผิดในเฟซบุ๊กว่าเป็นบ้านเลขที่ ๙๘ ทางด้านคุณสหัสชัย - คุณวนิดา ทศกาญจน์ เจ้าของบ้านก็มาต้อนรับ กระผม/อาตมภาพต้องรับสังฆทานและสนทนากับญาติโยมอยู่พักใหญ่ ก่อนที่จะขอตัวตอนประมาณ ๑๐ โมงขึ้นไปพักชั่วคราวทางด้านบน แล้วค่อยลงมาฉันเพล จากนั้นหลังเพลก็ลุยกันยาวตั้งแต่ประมาณเที่ยงครึ่งจนถึง ๔ โมงครึ่ง แล้วมาหยุดสรงน้ำ และบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุนอยู่ในขณะนี้