[เถรี]

จนกระทั่งคุณเอ (นายฉัตตริน เพียรธรรม) กรรมการผู้จัดการบริษัทเอ็นซีทัวร์ ในปัจจุบันนี้ปรารภว่า "คุณแม่ก็น่าจะเป็นมนุษย์อีกสายพันธุ์หนึ่งเหมือนกับคุณน้องเล็กเช่นกัน แต่ผมไม่ได้ดีเอ็นเอของแม่มาเลย ไปที่ไหนก็ลำบาก" แต่ว่าครั้งนี้สามารถทำลายสถิติของตนเอง ที่ว่าเกิน ๒,๗๐๐ เมตร ขึ้นมาจนถึง ๕,๕๐๐ กว่าเมตร แล้วตอนนี้อยู่ที่ ๔,๐๐๐ เมตร เพราะว่าได้ทำตามคำของท่านอาจารย์บ๊ะ (พระอาจารย์ศิริชัย ชยธมฺโม) ที่ให้เคี้ยวใบฝรั่งเพื่อเพิ่มออกซิเจนในเลือด ทำให้พวกเราทุกคนไม่ได้อยู่ในอาการที่ลำบากมากนัก

เมื่อขึ้นรถมาแล้ว พวกเราก็วิ่งต่อไปจากสถานที่นั้น ตรงไปยัง"หมู่บ้าน Maan (มาอาน)" ซึ่งกระผมเรียกให้จำขึ้นใจง่าย ๆ ว่า"หมู่บ้านหมาหลังอาน" ซึ่งอยู่ห่างออกไป ๘ กิโลเมตร เมื่อเลี้ยวเข้าไปในโรงแรมหรือรีสอร์ต ชื่อ Pangong Sarai ที่กระผม/อาตมภาพเรียกเป็นภาษาไทยว่า "โรงแรมพันกองสาหร่าย" สถานที่นี้จัดห้องพักให้เป็นเกอร์ ก็คือลักษณะกระโจมของชาวมองโกล

เมื่อพวกเราเข้าไป ทางโรงแรมก็ต้อนรับด้วยชานมใส่มัสซาล่า ปรากฏว่าท่านผู้ที่กินไม่เป็นสละสิทธิ์ส่งมาให้ กระผม/อาตมภาพฟาดเข้าไปคนเดียว ๓ ถ้วย แล้วก็รับกุญแจจากคุณนวลจันทร์ ตรงไปยังกระโจมหมายเลข ๑๙ เมื่อเปิดประตูกระโจมออกมาก็ตกใจ เพราะว่ามีเตียงคู่หลังใหญ่ยังไม่พอ ยังมีเตียงเสริมหลังเล็กอีกด้วย ทางเจ้าหน้าที่โรงแรมบอกว่าน้ำร้อนจะมาตั้งแต่ ๖ โมงเย็น ถึง ๒ ทุ่ม ไฟฟ้าก็มาตอนนั้นเช่นกัน เพียงแต่ว่าไม่มีสัญญาณ WIFI จึงทำให้พวกเราไม่สามารถที่จะกระทำอะไรได้เลย นอกจากเข้าสู่ที่พักแต่โดยดี

เมื่อตากลมหนาวมา ทำให้กระผม/อาตมภาพเริ่มมีขี้มูกไหลย้อย จึงได้ฉัน "ยาญี่ปุ่น" เข้าไป ป้องกันไม่ให้ตัวเองไข้จับ จัดการใส่ทั้งหมวกไหมพรม เสื้อกันลม ถุงเท้า แล้วก็มาบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุน แต่เป็นที่น่าเสียใจว่าไม่สามารถส่งให้ท่านทั้งหลายฟังได้ในวันนี้ อย่างไรเสียถ้าพรุ่งนี้อยู่ในสถานที่พักซึ่งมีสัญญาณ WIFI แล้ว ก็จะส่งให้ท่านทั้งหลายได้ฟังกันต่อไป

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันจันทร์ที่ ๑ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)