[เถรี]

จนกระทั่งเวลาประมาณ ๑๑ โมงของทางประเทศอินเดีย พวกเราก็มาถึงจุดสูงสุดซึ่งเป็นจุดที่มีทั้งร้านกาแฟ และมีสถูปสร้างไว้เป็นเครื่องหมาย พวกเราตรงไปเข้าห้องน้ำของทางร้านกาแฟเสียก่อน เพราะว่าอั้นกันมานานมาก เนื่องจากว่าอากาศถึงขนาดลบ ๒ ลบ ๓ องศาเซลเซียส แต่เนื่องจากพวกเราอยู่ภายในรถจึงไม่ค่อยรู้สึกอะไร แต่ว่าร่างกายของเรายังคงทำหน้าที่อย่างซื่อสัตย์ เพียงแต่ว่าเมื่อลงไปแล้วก็ต้องค่อย ๆ ย่องไปต่อคิว เดินเร็วไม่ได้ เนื่องจากว่าถ้าเดินเร็วเมื่อไร เราเองก็อาจจะถึงกับล้มทั้งยืน เพราะว่าขาดออกซิเจนก็เป็นได้..!

พวกเราแม้ว่ามือไม้หนาวไปหมด แทบจะหายใจไม่ไหว แต่ก็ยังอุตส่าห์ไปจับกลุ่มถ่ายรูปหมู่กันบริเวณหน้าสถูป แล้วทิดเฟิร์ส (นายบัณฑิต เอี่ยมตระกูล) กับทิดดอย (นายภาณุพงศ์ วังประภา) ก็ตาไว เห็นพระอาทิตย์ทรงกลด ทั้ง ๆ ที่ ฟ้าใสแจ๋วอยู่ข้างบน

เมื่อสอบถามเจ้าแม่นภิสราเทวีแล้ว ท่านบอกว่า "ข้างบนช่วยกันแสดงออกเพื่อต้อนรับท่านลามะล็อบซัง ดอร์เจ ดรุกยุน กยัตโซ" อาตมภาพก็ได้แต่โมทนา นึกคาราวะองค์ลามะท่าน ตลอดจนกระทั่งเทิดคุณของพระรัตนตรัยไว้เหนือเศียรเหนือเกล้า แล้วพวกเราก็ขึ้นรถผลัดกันดมออกซิเจนไป ต้องช่วยกันดูแลเป็นระยะ ๆ

จนกระทั่งเวลาผ่านไปเป็นชั่วโมงคณะของเราจึงได้หยุดลง เพื่อที่จะรับประทานอาหารที่โรงแรม โดยเข้ารับประทานอาหารเพลกันที่ โรงแรม Pangong Residency ซึ่งอยู่ที่เมืองกัสเซ่ เมื่อพวกเราเข้าไป ปรากฏว่าเขายังเตรียมอาหารไม่พร้อม เมื่อพร้อมกระผม/อาตมภาพก็ตักเอาอาหารไปนั่งฉัน กำลังจะอิ่มอยู่แล้ว มีโยมเดินมาบอกว่า อาหารนี้เป็นของนักท่องเที่ยวกลุ่มอื่น ไม่ใช่ของเรา แต่ว่าบอกช้าจนเกินไป เพราะว่ากระผม/อาตมภาพกวาดลงท้องเรียบวุธไปแล้ว..!

เมื่อรอจนกระทั่งอาหารของเรามาถึง กระผม/อาตมภาพจึงไปตักน้ำข้าวต้มมา ๒ ถ้วย เพื่อที่จะซดเพิ่มความอบอุ่นให้แก่ร่างกาย แล้วก็เป็นปกติของทางเอ็น ซี ทัวร์ ที่เตรียมอาหารไทยมาด้วย มีทั้งกุนเชียง มีทั้งหมูรวนเค็ม เพื่อที่จะให้กินกับข้าวต้ม แต่เนื่องจากว่าอากาศเย็นจัดมาก จึงกลายเป็น "หมูหิน" ไปหมด หลังจากที่อิ่มเรียบร้อยแล้ว พวกเราก็เข้าคิวกันเข้าห้องน้ำของทางโรงแรม Pangong Residency เพราะว่าหน้าตาดูดีกว่าส้วมหลุมของร้านกาแฟ Changla Cafeteria เป็นอย่างยิ่งทีเดียว