[เถรี]

เมื่อขึ้นรถเรียบร้อย ก็วิ่งตรงไปเส้นทางสู่เมืองโซนามาร์ก วิ่งมาได้ประมาณ ๒๐ นาที รถทุกคันก็แวะเข้าร้านเพื่อให้พวกเราซื้อผลไม้ตากแห้งและบรรดาถั่วต่าง ๆ แต่ปรากฏว่าทางร้านพยายามเสนอขายแต่ "หญ้าฝรั่น" ซึ่งเป็นของหายากในบ้านเรา แต่ว่าที่นี่ราคาค่อนข้างจะสูง กระผม/อาตมภาพอาศัยเข้าห้องน้ำของเขา ก็เลยซื้อมะเดื่อตากแห้งมาครึ่งกิโลกรัมในราคา ๘๐๐ รูปี แล้วปล่อยพวกเราต่อรองกันอย่างสนุกสนาน

กระผม/อาตมภาพเดินออกมาทางด้านนอก เจอฝูงสุนัขจรจัด ซึ่งนอนอยู่ทางชายทะเลสาบร่วม ๑๐ ตัว ทุกตัวตอนแรกเมื่อเห็นกระผม/อาตมภาพก็แทบจะพุ่งเข้ามากัดเลย แต่พอถามว่า "จำกันไม่ได้แล้วหรือ ?" เขาก็ชะงัก แล้วคราวนี้ก็พุ่งเข้ามาใหม่ แต่ว่ามาตะเกียกตะกายจนจีวรแทบจะขาด..! เห็นแล้วก็น่าสงสารที่พวกเขาเกิดมาเป็นหมาที่นี่ เพราะว่าพี่น้องมุสลิมนั้นไม่เลี้ยงหมา ทุกตัวจำเป็นต้องหาอาหารประทังชีวิตกันเอง..!

เมื่อไปตามน้องเล็กมาให้ถ่ายรูป ทุกคนก็เห็นว่าหมานั้นทำหน้าเศร้าเป็นอย่างมาก

เมื่อบอกลาพรรคพวกเพื่อนฝูงเก่า ๆ แล้ว พวกเราก็เดินทางเลาะตามขอบทะเลสาบไปเรื่อย ๆ เป็นระยะทางค่อนข้างจะไกล หลังจากนั้นก็วนอ้อมไปทางขวามือ มุ่งตรงไปยังเมืองโซนามาร์ก ระยะการเดินทางนั้นค่อนข้างจะไกลมาก พวกเราจึงไปถึงตอนเวลาเที่ยงกว่า แต่ว่าก่อนช่วงที่จะเข้าเมืองนั้น ก็มีภูเขาหิมะให้ตื่นเต้นกันแล้ว

พวกเราแวะรับประทานอาหารแล้วก็ต้องรีบเดินทางต่อ เพราะว่ากว่าจะถึงเมืองคาร์กิลซึ่งเป็นจุดหมายของวันนี้นั้น ยังต้องไปอีกหลายชั่วโมง ถ้าหากว่ามัวแต่ไปขี่ม้าชมธารน้ำแข็ง ก็มีหวังถึงที่พักดึกอย่างแน่นอน แต่ปรากฏว่าวิ่งไปไม่ไกล ก็มีด่านตรวจสกัดอยู่ ทางเจ้าหน้าที่แจ้งว่าให้พวกเราย้อนกลับมาทางเดิมทั้งหมด เพราะว่ามีหิมะถล่มปิดทางไปคาร์กิลเป็นระยะทางที่ยาวมาก ทางด้านรถเกรดและเจ้าหน้าที่สามารถที่จะเปิดทางให้รถวิ่งได้แค่ทางเดียวเท่านั้น..!

ดังนั้น..วันนี้จึงเป็นเวลาของรถทางด้านโน้นจะวิ่งมา ไม่ใช่รถทางเราจะวิ่งไป จนกว่าจะบ่าย ๓ โมงไปแล้ว พวกเราจึงย้อนกลับมา ทำการเช่าม้าเพื่อขี่ไปชมธารน้ำแข็งกันในราคาตัวละ ๑,๑๐๐ รูปี แต่ว่าม้าที่กระผม/อาตมภาพขี่นั้น ดูท่าว่าจะมีภาวะผู้นำสูงมาก เพราะว่าไม่ยอมให้ตัวอื่นเดินนำหน้า แล้วขณะเดียวกันก็ไม่อยากจะเดินทับรอยตัวอื่น มักจะเปิดเส้นทางใหม่อยู่เสมอ แม้กระทั่งนักท่องเที่ยวคณะอื่นที่นำหน้าอยู่ ก็ยังพยายามที่จะแซงเขาไป