บรรดาพระอรหันต์ทั้งหลายเหล่านั้นรู้ว่าครูบาอาจารย์ยังมีมานะมากอยู่ จึงทำเป็นเกี่ยงและส่งต่อกันไปเรื่อย ๆ จนท้ายที่สุดไปถึงสามเณรอรหันต์รูปสุดท้าย สามเณรเมื่อปฏิเสธไม่ได้ ก็ทดลองใจด้วยการสั่งให้ครูบาอาจารย์ของตนทำโน่นทำนี่ ปรากฏว่าท่านใบลานเปล่าหมดมานะจริง ๆ สามเณรจึงได้สอนหลักธรรมที่ตนเองเข้าถึงแล้วให้ ซึ่งเป็นเรื่องที่ทำได้ง่าย เพราะว่าผู้ที่เข้าถึงแล้ว ย่อมสามารถบอกทางได้ถูกต้องที่สุด ทำให้ท่านใบลานเปล่า ในที่สุดก็ไม่ใช่ใบลานเปล่าอีกต่อไป เพราะว่าสามารถบรรลุอรหัตผลได้
ดังนั้น..ท่านทั้งหลายที่มาอบรมเป็นพระนักเทศน์ตามโครงการนี้ หลักการต่าง ๆ ท่านต้องแม่นยำ โดยไม่ให้ผิดเพี้ยนไปจากศีล สมาธิ ปัญญา ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ถ้าหากว่ามีใครสอบถาม ท่านทั้งหลายก็ต้องชี้แจงแสดงเหตุให้ชัดเจนแจ่มแจ้ง เหมือนอย่างกับหงายของที่คว่ำ เหมือนกับตามประทีปในที่มืด เพื่อที่ให้บุคคลซึ่งมีจักษุดี สามารถมองเห็นหลักธรรมขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้อย่างชัดเจน
ถ้าเป็นเช่นนั้น ท่านทั้งหลายก็จักได้ชื่อว่าเป็นบุคคลที่ยังพระศาสนาให้เจริญรุ่งเรือง แม้ว่าเราเองยังไม่สามารถเข้าถึงที่สุดแห่งทุกข์ได้ แต่ก็ยังเป็นภัณฑาคาริกะ ก็คือเป็นคลังเก็บความรู้ และสามารถที่จะบอกต่อไปได้โดยไม่ผิดเพี้ยนต่อพระธรรมวินัย
หลังจากที่ได้บรรยายถวายความรู้จนกระทั่งจบโครงการแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ได้ขอตัวต่อท่านเจ้าคุณอาจารย์บุญส่งและพรรคพวกเพื่อนฝูง เพื่อที่จะเดินทางไปหาหมอ ก่อนที่พรุ่งนี้จะเดินทางต่อไปยังประเทศอินเดีย ซึ่งประเทศอินเดียจุดที่ไปนั้นคือแคว้นจัมมู - แคชเมียร์ หรือที่ออกเสียงตามภาษาอินเดียว่ากัษมีระ
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 27-04-2023 เมื่อ 01:35
|