[เถรี]

เมื่อทำพิธีเปิดเรียบร้อยแล้ว มีบุคคลผู้หนึ่งซึ่งคุ้นเคยกัน ได้นำวัตถุชิ้นใหญ่มากมา ถ้าถามว่า "ใหญ่ขนาดไหน ?" ก็ใหญ่ประมาณตัวของกระผม/อาตมภาพเอง..! บอกว่าทางเจ้าของทราบว่า หลวงพ่อต้องการวัตถุมงคลเพื่อนำไปเข้าพิพิธภัณฑ์ จึงฝากให้มาช่วยจำหน่าย เพราะว่าลูกต้องการค่าเทอม

กระผม/อาตมภาพเปิดมาพิจารณาแล้วก็ตกใจ เพราะว่าสิ่งที่นำมานั้นก็คือมีดหั่นยา ซึ่งเด็กรุ่นหลัง ๆ ไม่มีทางที่จะรู้จักได้เลย มีดหั่นยานั้น ในสมัยที่กระผม/อาตมภาพเป็นเด็ก ๆ อยู่ ทางบ้านทำไร่ยาสูบ เมื่อถึงเวลาใบยาสูบแก่ได้ที่แล้ว ก็จะมีการเก็บมา รูดเอาก้านแข็งตรงกลางออก แล้วนำใบยาทั้งหลายนั้นม้วนเป็นม้วนใหญ่ ให้พอเหมาะพอดีกับรางหั่นยา แล้วก็ค่อย ๆ เลื่อน พร้อมกับใช้มีดหั่นยาซอยไปเรื่อย ๆ บุคคลที่หั่นยาได้ละเอียดมาก ฝีมือดีมาก ค่าตัวก็จะแพงมาก..!

เมื่อสอบถามผู้คุ้นเคยแล้ว เขาบอกว่ามีดเล่มนี้ทางด้านเจ้าของนั้น เป็นเถ้าแก่โรงงานผลิตยาสูบสมัยนั้น ซึ่งเขาเรียกกันว่า "ยาตั้ง" เป็นมีดในการทำมาหากิน จึงไปกราบขอหลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่าทำการลงให้ คำว่าลงในที่นี้ก็คือ ตนเองชอบใจรูปลักษณะแบบใด ยันต์ลักษณะแบบใด ก็ไปขอร้องช่างที่มีฝีมือ ทำการตอกลายลงไปบนมีดหั่นยานั้น แล้วก็นำไปถวายหลวงปู่ศุขให้เสกให้ เมื่อถึงเวลาท่านบอกว่าเสร็จสรรพเรียบร้อยแล้ว ก็เอาพานไปรับกลับมา บูชาไว้กับบ้าน อยู่ในลักษณะของการบูชาเครื่องมือทำมาหากิน ต้องบอกว่าเป็นวัตถุมงคลประเภทที่มีชิ้นเดียวในโลก

เมื่อกระผม/อาตมภาพได้ยินราคาแล้วก็รู้สึกว่าค่อนข้างจะสูง เพราะว่าเขาต้องการค่าเทอมให้ลูกสองคน เป็นเงินหลายหมื่นบาท แต่ว่าด้วยความเห็นที่ว่าเป็นของเก่าแท้ ฝีมือเป็นช่างรุ่นเก่า ประมาณยุคนั้นจริง ๆ จึงได้รับซื้อขึ้นมา แต่ว่าก็คงจะไม่ได้เก็บเอาไว้ หากมีท่านใดสนใจจะบูชาต่อ ถ้าเห็นรูปจากในกระทู้แล้ว อย่าคิดว่าเล็ก ๆ ใบมีดนั้นใหญ่ขนาดบังตัวกระผม/อาตมภาพมิดเลยทีเดียว..! ต้องบอกว่าเป็นวัตถุมงคลชิ้นเดียวในโลกที่หาได้ยากมาก