[เถรี]

คราวนี้ไม่มีใครขึ้นไป เพราะว่าหนอนคันเต็มไปทั้งต้น กระผม/อาตมภาพก็เลยต้องขึ้นไปเอง โดยการตัดเลาะกิ่งอื่นทิ้งให้หมดก่อน ให้เหลือแต่ลำต้น ถึงเวลาโค่นลงจะได้ไม่ไปกระทบอะไร ปรากฏว่าพอลงมาข้างล่าง ทั้งเนื้อทั้งตัวก็มีแต่ตุ่มซ้อนตุ่ม หนาเห่อไปทั้งตัว สองชั้น สามชั้น สี่ชั้น เพราะว่าโดนขนหนอนบุ้งทั้งตัว หลังจากอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว ตอนนั้นทิดตู่ (นายชาญชัย อาจิระวัฒน์) ยังบวชเป็นสามเณรอยู่ มาถามว่า "หลวงพี่ไม่คันหรือครับ ?" เลยบอกไปว่า "มึงก็อย่าไปคิดถึงสิวะ..!" จนป่านนี้ทิดตู่รู้หรือยังก็ไม่รู้ ว่าตอนนั้นกระผม/อาตมภาพทำอะไรอยู่ เพราะถ้าเป็นคนทั่ว ๆ ไปก็คงเกากันเลือดเข้าเลือดออกไปเรียบร้อยแล้ว..!

ดังนั้น..สิ่งที่พระพุทธเจ้าตรัสสอนเรามา ไม่ว่าจะเป็นสมถกรรมฐาน คือการระงับใจให้สงบ รัก โลภ โกรธ หลง กินไม่ได้ชั่วคราว หรือว่าวิปัสสนากรรมฐาน การรู้แจ้งเห็นจริง สภาพจิตยอมรับ แล้วปล่อยวางได้ก็ตาม ล้วนแล้วแต่มีประโยชน์ทั้งสิ้น ทั้งสองอย่างต้องทำควบคู่กันไปถึงจะเกิดผลเร็วมาก

ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายทำมาในด้านของรูปฌาน อย่างน้อย ๆ กำลังใจก็ควบคุมร่างกายได้ในระดับหนึ่ง เจ็บไข้ได้ป่วยก็แสดงออกน้อยลง แต่ถ้าทำมาทางอรูปฌานก็จะไม่ใส่ใจร่างกายไปเลย ถือว่าถ้าจะใช้ประโยชน์แค่ทางโลก ๆ ก็มีประโยชน์มากตรงที่ระงับอาการทางร่างกายได้

แต่ถ้าจะใช้ประโยชน์ในทางธรรม ก็จำเป็นอย่างยิ่งที่ท่านทั้งหลายจะต้องกลับไปพิจารณาในวิปัสสนาญาณ ให้เห็นชัดเจนว่าร่างกายนี้ไม่เที่ยงอย่างไร เป็นทุกข์อย่างไร ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเราอย่างไร ถ้าสภาพจิตยอมรับ ก็จะปล่อยวางการยึดมั่นถือมั่น ปล่อยได้มากเท่าไร ความเป็นพระอริยเจ้าก็เข้าถึงเรามากเท่านั้น

สำหรับวันนี้ ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๔ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)