[เถรี]

เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าท่านไปตั้งใจจะเอาดีเท่าเดิม ซึ่งก็คือความฟุ้งซ่านนั่นเอง ในเมื่อจิตฟุ้งซ่าน ไม่สามารถที่จะทรงตัวได้ แล้วเราจะไปเอาดีเท่าเดิมได้อย่างไร เพราะฉะนั้น..วิธีที่ดีที่สุดก็คือทำใจสบาย ๆ เรามีหน้าที่ภาวนา ผลจะเกิดอย่างไรก็ "ช่างมัน" ถ้าทำใจแบบนี้ได้ เราจะรักษากำลังใจเดิมและดึงกลับคืนมาได้เร็วมาก

อีกปัญหาหนึ่งที่พบในการปฏิบัติธรรมครั้งนี้ก็คือ บรรดาท่านที่ศึกษามาในสายพองยุบ ซึ่งกรรมฐานสายพองยุบไม่ได้มีปัญหา แต่ส่วนที่กระผม/อาตมภาพนำไปถวายคำแนะนำท่านทั้งหลาย เป็นกรรมฐาน ๔๐ แล้วก็ไม่ใช่กรรมฐาน ๔๐ ธรรมดา แต่เป็นการรวมกรรมฐานทั้ง ๔๐ กองเลย ซึ่งถ้าจะรวมกรรมฐานทั้ง ๔๐ กอง แปลว่าท่านทั้งหลายต้องมีความชำนาญในเรื่องของสมาธิสมาบัติอย่างสูงมาก่อน ไม่อย่างนั้นแล้วกองท้าย ๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของกสิณ หรือว่าเรื่องของอรูปฌาน ตลอดจนกระทั่งพรหมวิหาร ๔ เราจะจับไม่ติด

ผู้ฝึกกรรมฐานสายพองยุบส่วนใหญ่โดนฝึกสอนมาให้ใช้กำลังใจแค่ขณิกสมาธิหรือว่าอุปจารสมาธิเท่านั้น ในเมื่อเป็นเช่นนั้น นอกจากเวลาฝึกจะอันตรายมาก เพราะว่ากำลังไม่เพียงพอที่จะป้องกันนิวรณ์แล้ว ถึงเวลาถ้าจะรับกรรมฐานแนวอื่น ๆ ไป เผื่อว่าสำนักปฏิบัติธรรมของตนไปเจอแนวอื่นเข้า จะได้แก้ไขปัญหาให้เขาได้ ก็กลายเป็นว่ารับไม่ไหว

ถึงกับมีบางท่านบอกว่า สมาธิพังบรรลัยหมดเลย เพราะว่าตะกายตามไม่ไหว แสดงว่าท่านไม่ได้ฟังที่กระผม/อาตมภาพบอกว่า ถ้าไม่ไหว ให้ศึกษาแค่รูปแบบไปก่อน แล้วไปฝึกซ้อมเอาทีหลัง

หลังจากพิธีปิดการปฏิบัติธรรมและรับวุฒิบัตรเรียบร้อยแล้ว กระผม/อาตมภาพต้องรีบเดินทางไปยังวัดอาวุธวิกสิตาราม เพื่อร่วมปลุกเสกวัตถุมงคลฉลองอายุ ๙๐ ปี พระเดชพระคุณพระธรรมวชิรสุธี (หลวงปู่ทองดี ฐิตายุโก) ท่านนิมนต์พระเกจิอาจารย์แค่ ๔ รูปเท่านั้น ประกอบไปด้วย

พระเดชพระคุณพระเทพวชิรญาณโสภณ วิ. (เยื้อน ขนฺติพโล) หรือที่พวกเรารู้จักกันในนามหลวงพ่อเยื้อน พระญาณวิเศษ วิ. (หลวงปู่สุพรรณ กนโก) ที่ปรึกษาเจ้าคณะจังหวัดศรีสะเกษ (ธรรมยุต) เจ้าอาวาสวัดซำตาโตง ฟังจากสมณศักดิ์ก็รู้แล้วว่าท่านเป็นพระปฏิบัติชั้นยอด สองท่านนี้เป็นธรรมยุต

แล้วก็ท่านเจ้าคุณพระภาวนาวิสุทธิโสภณ วิ. (สุรศักดิ์ อติสกฺโข ป.ธ.๕) หรือหลวงพ่อพระมหาสุรศักดิ์ กับกระผม/อาตมภาพ พระครูวิลาศกาญจนธรรม วิ. สองท่านนี้เป็นมหานิกาย