[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอังคารที่ ๗ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖ มีเสียงคนบ่นว่าวันเวลาอันสุขสงบผ่านไปแล้ว เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าตั้งแต่วันที่ ๑ มีนาคมมาจนถึงวันนี้ เป็นวันที่กระผม/อาตมภาพได้อยู่วัดท่าขนุนเป็นช่วงยาว เพราะว่าโดยปกติแล้ว วันหรือว่าสองวันกระผม/อาตมภาพก็ต้องออกไปวิ่งงานและค้างคืนทางด้านนอก

แต่เนื่องจากว่าช่วงนี้เป็นช่วงที่ต้องจัดงานประจำปีปิดทองพระพุทธบาทวัดท่าขนุน และงานทำบุญอุทิศอดีตเจ้าเมืองหน้าด่านทั้ง ๗ หัวเมือง ซึ่งนอกจากจะรวมงานประจำปี รวมงานทำบุญอุทิศอดีตเจ้าเมืองหน้าด่านแล้ว ยังรวมเอางานด้านวัฒนธรรมเข้าไปด้วย จึงต้องอยู่กำกับกันอย่างใกล้ชิด

ดังนั้น..ในช่วงระยะเหล่านี้ ถึงแม้ว่าจะมีฎีกานิมนต์มาและสนิทสนมกันมาก อย่างหลวงพ่อเจ้าคุณพระสมุทรวชิรโสภณ, ดร. (โสภณ ธมฺมโสภโณ) หรือที่กระผม/อาตมภาพเรียกกันว่า หลวงพ่อเจ้าคุณโสภณ วัดเพชรสมุทรวรวิหาร ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมรุ่นเรียนปริญญาเอกมาด้วยกัน นิมนต์ให้ไปงานทำบุญวันบูรพาจารย์ของวัดเพชรสมุทรวรวิหาร

แต่ปรากฏว่าในเมื่อตรงกับงานทางด้านทองผาภูมิ โดยเฉพาะตรงกับวันจัดขบวนแห่เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระวชิรเกล้าเจ้าอยู่หัว และขบวนแห่เทิดเกียรติอดีต ๗ เจ้าเมืองหน้าด่านของจังหวัดกาญจนบุรี กระผม/อาตมภาพก็ต้องแจ้งคืนฎีกาหลวงพ่อท่านไป

เพราะว่าในเรื่องของงานนั้น เราจะต้องคำนวณงานหนักเบาว่างานไหนสำคัญกว่า ซึ่งถ้าหากว่างานของวัดเพชรสมุทรวรวิหารนั้นขาด กระผม/อาตมภาพไปก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าหากว่างานของทางด้านนี้ขาดกระผม/อาตมภาพไป ก็แปลว่าสะดุดติดขัดไปหมด เนื่องเพราะว่าในขั้นตอนสำคัญบางอย่างที่จะต้องตัดสินใจ ก็จะไม่มีคนรับผิดชอบตัดสินใจให้ เป็นต้น

เมื่อได้อยู่วัดหลายวัน แล้วในขณะเดียวกันฟ้าดินก็เป็นใจ คืออากาศอยู่ที่ระหว่าง ๑๖ - ๑๘ องศาเซลเซียส ญาติโยมหลายท่านที่มาปฏิบัติธรรมในช่วงนี้ไม่นึกว่าจะมาเจอกับอากาศหนาว กระผม/อาตมภาพก็ประมาทไป ลืมแจ้งให้ทุกท่านทราบ เนื่องจากว่าอากาศระดับนี้นั้นคนทองผาภูมิเขาไม่ถือว่าหนาวกัน ลืมไปว่าญาติโยมมาจากที่อื่น ไม่เคยชินกับอากาศแบบนี้ก็จะต้องหนาวอยู่แล้ว