[หยาดฝน]

เรื่องของพระพุทธศาสนาจึงเป็นเรื่องของบุคคลที่ต้องสร้างบุญสร้างกุศลมาในอดีต และต้องสร้างมามากเพียงพอจึงจะสั่งสมในศีล สมาธิ ปัญญา จนกระทั่งทำให้ท่านทั้งหลายเห็นสิ่งที่ดีงามเหล่านี้ว่า ปฏิบัติไปแล้วดีต่อตนเองอย่างไร ดีต่อครอบครัวอย่างไร ดีต่อสังคมอย่างไร

ดังนั้น..ในการที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าประกาศอุดมการณ์ในพระพุทธศาสนาว่า พระภิกษุสงฆ์ของเราไม่ควรที่จะเข่นฆ่าใคร ไม่ควรที่จะทำร้ายใคร มีพระนิพพานเป็นที่หมายในชีวิต จึงไม่ใช่เรื่องของความอ่อนแอในพระพุทธศาสนา เพราะว่าพระพุทธเจ้าก็สอนให้เราฆ่า แต่ให้ฆ่ากิเลส ให้ฆ่ารัก โลภ โกรธ หลง ดังบาลีที่ว่า "โกธํ ฆตฺวา สุขํ เสติ" สามารถฆ่าความโกรธได้ก็จะเป็นผู้มีความสุข เป็นต้น

ถ้าหากว่ามาถึงตรงจุดนี้แล้ว บางทีแนวทางก็ยังไม่ชัดเจน พระองค์ท่านจึงประกาศวิธีการเพิ่มเติมว่า จงสอนให้พุทธศาสนิกชนเหล่านั้น..
"อะนูปะวาโท" ไม่ว่าร้ายใคร ถ้าหากว่าเราไม่มีวาจาว่าร้าย กระทบกระทั่งส่อเสียดนินทาว่าคนอื่น สังคมก็จะมีแต่ความสงบสุข
"อะนูปะฆาโต" ไม่ให้เข่นฆ่าทำร้ายใคร เพราะว่ามนุษย์และสัตว์ทุกรูปทุกนามต่างรักชีวิตของตน เกรงกลัวความตายทั้งสิ้น เราไม่ปรารถนาให้คนอื่นมาเข่นฆ่าทำร้ายเรา เราก็อย่าไปเข่นฆ่าทำร้ายใคร