[เถรี]

แต่คราวนี้ถ้าท่านทั้งหลายไม่แก้ในสิ่งที่ผิดให้ถูก พอนานไป ๆ สิ่งที่ผิดก็จะกลายเป็นถูกไปเอง เพราะคนส่วนใหญ่ปฏิบัติตามกัน อย่างที่วัดเรา เวลาตั้งโต๊ะหมู่บูชา เราจะไม่ตั้งโต๊ะกราบ เพราะว่าของเรากราบพระด้วยเบญจางคประดิษฐ์ การตั้งโต๊ะกราบ ๑ ศีรษะ ๒ ศอก ๒ เข่า ไม่สามารถสัมผัสพื้นพร้อมกันได้ ก็แปลว่า การตั้งโต๊ะกราบเพื่อเอาใจบุคคลที่มีอำนาจ ซึ่งมักจะเป็นประธานในงานนั้น เป็นการกระทำที่ผิด..!

แต่ที่นี่..เฉพาะที่วัดท่าขนุน กระผม/อาตมภาพก็ใช้เวลาอยู่หลายปี กว่าที่จะแก้ไขตรงจุดนี้ได้ ก็คือถึงเวลาถ้ามีพระเถระหรือข้าราชการผู้ใหญ่มา ก็จะกราบเรียนหรือว่าอธิบายให้ทราบว่าทำไมถึงไม่มีโต๊ะกราบ จนกระทั่งปัจจุบันหลายแห่งเห็นว่าเป็นสิ่งที่ถูกต้องและควรทำตาม ก็นำไปทำในสถานที่ของตนด้วย จึงเป็นเรื่องที่นอกจากจะต้องระมัดระวัง กระทำแค่ในของเขตอำนาจของตนเอง แล้วยังต้องระมัดระวังในเรื่องของการรู้จริงรู้แจ้งหรือไม่ ถ้าให้คนอื่นคัดค้านได้ สิ่งที่เราพูดไปก็จะไร้น้ำหนัก

เพียงแต่ว่าท่านทั้งหลายเอง บางทีก็ยังประมาณการไม่ถูก อย่างเช่นบางคนฟังธรรมะของหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุง เกี่ยวกับโทษของนางขุชชุตตราที่ต้องเกิดเป็นทาสของคนอื่นเขา ๕๐๐ ชาติ พอถึงเวลาญาติโยมมาบอกให้ทำอะไรบางอย่าง ก็กล่าวโทษเขาทันทีว่า "ใช้พระ..!" แต่คราวนี้ญาติโยมบางทีก็ได้รับคำสั่งจากกระผม/อาตมภาพไปให้บอกกล่าวกับพระ แต่ท่านก็ถือความเถรตรง ซึ่งไม่รู้ว่าโง่หรือฉลาด ประมาณว่าถ้าไม่ใช่หลวงพ่อสั่งกูไม่ทำ ก็ขอให้มีความสุขความเจริญต่อไป..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพฤหัสบดีที่ ๒ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)