[เถรี]

นอกจากนั้นแล้วก็ยังมีเด็ก ๆ ซึ่งเป็นเด็กนักเรียนในหมู่บ้านนั่นเอง มาช่วยเก็บขยะในส่วนที่นักท่องเที่ยวมีความมักง่ายวางทิ้งเอาไว้ตามโต๊ะ ตามเก้าอี้ที่ตนเองนั่งกินอาหารหรือว่าดื่มน้ำ แล้วก็ช่วยจัดระเบียบรองเท้าให้กับนักท่องเที่ยวที่ไปใส่บาตร ซึ่งบรรดาเด็ก ๆ นั้นก็ทำหน้าที่ของตนด้วยความรักในตลาด ซึ่งเป็นที่ทำมาหากินของพ่อแม่ แต่ว่าบรรดานักท่องเที่ยว เมื่อเห็นว่าเด็ก ๆ มาบริการให้ ก็มักจะมีรางวัลหรือว่าค่าทิปให้ ซึ่งท่านผู้ใหญ่บีบอกว่าบางคนได้หลายร้อย จนถึงระดับพันบาทต่อวัน..!

ตลาดแห่งนี้เปิดเฉพาะวันเสาร์อาทิตย์เท่านั้น ตั้งแต่ประมาณ ๗ โมงเช้าเป็นต้นไป ท่านทั้งหลายไม่สามารถที่จะนำอาหารหรือน้ำดื่มจากข้างนอกเข้าไปได้ เป็นการบังคับไปในตัวว่า ถ้าเข้าไปในตลาด ก็แปลว่าต้องไปจับจ่ายใช้สอย ไม่ว่าจะซื้ออาหาร น้ำดื่ม หรือว่าของที่ระลึกอะไรก็ตาม

ความเข้มงวดอีกอย่างหนึ่งของเขาก็คือ ไม่ว่าจะเป็นสินค้าหรือว่าอาหาร จะต้องคงคุณภาพเดิมตลอดเวลา ถ้าหากว่ามีนักท่องเที่ยวกินอาหารหรือน้ำแล้วเหลือ จะมีเจ้าหน้าที่เดินไปสอบถามทันทีว่าเหลือเพราะเหตุใด ? อาหารรสชาติไม่อร่อย ? น้ำดื่มรสชาติไม่ได้อย่างใจ ? หรือว่ามีสาเหตุอื่น ๆ อีก ?

ถ้าหากว่าอาหารไม่อร่อย น้ำดื่มรสชาติไม่ได้อย่างใจ ก็จะสอบถามนักท่องเที่ยวว่า ที่ว่าไม่อร่อยนั้นคืออะไร ? รสชาติที่ว่าไม่ได้อย่างใจนั้นคืออะไร ? แล้วก็นำไปบอกกล่าวแก่ทางเจ้าของร้านค้า เพราะว่าอาหารหรือว่าน้ำดื่มนั้นจะไม่มีการซ้ำกันอยู่แล้ว ใครเป็นเจ้าของอาหารชนิดใด สามารถที่จะตรงไปบอกเล่าให้แก่เจ้าของร้านได้ทราบเลย ในเมื่อเป็นเช่นนี้จึงสามารถที่จะรักษาคุณภาพความสด ความอร่อยของอาหาร ตลอดจนกระทั่งรสชาติที่ถูกใจของน้ำดื่มเอาไว้ได้

ในส่วนนี้ทางสภาวัฒนธรรมอำเภอทองผาภูมิ จะต้องนำมาเพื่อปรับปรุงบริการของตลาดชุมชนคุณธรรมวัดท่าขนุน และตลาดริมแควเมืองท่าขนุนทั้ง ๒ แห่ง โดยเฉพาะต้องพยายามที่จะอดทนอดกลั้น ในลักษณะเดียวกับที่ผู้ใหญ่บีทำมา เพราะว่าเมื่อเขาทำมาก็ไม่ได้ประสบความสำเร็จตั้งแต่ต้น หากแต่มีสารพันปัญหาให้ต้องแก้ไข ถึงขนาดท่านผู้ใหญ่บอกว่า จากคนปกติก็กลายเป็นความดันสูง ถึงขนาดต้องกินยาลดความดันกันเลยทีเดียว..! กว่าที่จะประสบความสำเร็จได้ก็ต้องใช้ความอดทนอดกลั้นฝ่าฟันอยู่หลายปี