[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอังคารที่ ๓๑ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๖ สิ้นเดือนอีกแล้ว ผ่านไป ๓ ปี ปีใหม่ฝรั่งคือคริสต์มาส ปีใหม่สากลคือวันที่ ๑ มกราคม แล้วปีใหม่จีนก็คือตรุษจีน ช่วงระยะเวลา ๑ เดือนกับ ๖ วัน ผ่านไป ๓ ปี

พูดเล่น ๆ ให้คิดกันว่าเวลาล่วงเลยไปเร็วมาก ที่โบราณเขาบอกว่า

เวลาและวารีไม่มีวันจะคอยใคร
เรือเมล์และรถไฟก็ต้องไปตามเวลา
เชื่องช้าและอืดอาดจักต้องพลาดปรารถนา
พลาดแล้วจักโศกาอนิจจาเราช้าเอง

หลายต่อหลายท่านที่ทำอะไรเชื่องช้า ประมาณ "เจ้าชายสายเสมอ" "เจ้าหญิงสายเสมอ" หรือไม่ก็ "คุณนายเชื่องช้า" ประเภทนั้นต้องบอกว่า "ยังต้องเกิดอีกนาน" ถ้าฟังแค่ว่ายังต้องเกิดอีกนาน บางทีก็ไม่รู้สึกอะไร แต่อย่าลืมว่าเกิดมาแต่ละชาติ เรามีความทุกข์ขนาดไหน..?!

องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสกับกีสาโคตมีเถรี ตอนที่ยังเป็นลูกสาวเศรษฐี อุ้มศพลูกตนเองตระเวนหาหมอรักษาให้ฟื้นว่า "น้ำตาจากความเศร้าโศกในการพลัดพรากจากสิ่งที่รักที่ชอบใจของเธอทั้งหลายในแต่ละชาติ น้ำตาเหล่านั้นถ้ารวมกันแล้วมากกว่าน้ำในมหาสมุมรทั้ง ๔ เป็นไหน ๆ..!"

ไม่ต้องคิดถึงมหาสมุทรหรอก เอาแค่สักโอ่งหรือถังเดียว ต้องร้องไห้กันขนาดไหนถึงจะได้มากขนาดนั้น ? แล้วต้องร้องมากี่ชาติ น้ำตาถึงจะมากกว่าน้ำในมหาสมุทรทั้ง ๔ ? ก็แปลว่า ความทุกข์กายทุกข์ใจทั้งหมดที่สั่งสมมา มากมายมหาศาลจนประมาณไม่ได้ ดังนั้น..ใครที่ยังต้องเกิดอีกนานก็คือต้องทุกข์อีกนาน..!

"ทำไมบุคคลที่ปฏิบัติธรรมแล้วกำลังใจยิ่งเข้มข้น ยิ่งทำอะไรเร็วขึ้น ?" นั่นมาจาก ๒ สาเหตุด้วยกัน สาเหตุแรกก็คือปล่อยวางสิ่งรุงรังทั้งหลายทั้งปวงลงแล้ว เป็นผู้มีภาระหรือสิ่งที่ต้องสนใจน้อย ทำอะไรก็จะเร็วกว่าคนอื่น ประการที่สอง เกิดจากสภาพจิตที่ฝึกฝนขัดเกลาดีแล้ว ทำอะไรก็จะรวดเร็วและคล่องตัว และเป็นความเร็วที่ไม่ค่อยจะผิดพลาดอีกด้วย

สมัยก่อนหลวงปู่บุดดา ถาวโร ช่วงที่ท่านยังอยู่ที่อาศรมฤๅษีขาว จังหวัดชัยนาท ไม่ได้อยู่ที่วัดกลางชูศรีเจริญสุข ท่านบอกว่า "บุคคลที่จะออกธุดงค์ด้วยกัน บารมีต้องเสมอกัน ถ้าบารมีไม่เสมอกัน จะไปด้วยกันไม่ได้"

กระผม/อาตมภาพมาเจอด้วยตัวเอง เพราะว่าเพื่อนร่วมเดินทางกำลังใจไม่พอ ลำบากเข้าหน่อยก็ถอดใจ เดินเข้าป่าไปแล้ว ๓ วัน ๔ วัน ต้องเดินกลับมาส่ง ไม่อย่างนั้นอาจจะหลงป่าหรือโดนเสือลากไปรับประทาน..! จึงเห็นได้ชัด ๆ ว่าคนที่กำลังใจไม่เสมอกัน ไปด้วยกันไม่ได้ เพราะว่าทำอะไรช้าเร็วต่างกันมาก