[เถรี]

แต่ว่าสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เป็นไปตามวาสนาเดิมที่สั่งสมมา นอกจากองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้ว บรรดาอัครสาวกก็ดี มหาสาวกก็ดี ปกติสาวกก็ตาม ไม่สามารถที่จะละได้ ท่านทั้งหลายก็จะระมัดระวังในส่วนของพระธรรมวินัย ส่วนจริยาเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ไม่ก่อให้เกิดความเสียหายแก่ส่วนรวม ก็ยังคงปล่อยให้เป็นไปตามวาสนาเดิมของตน

ถ้าเป็นบุคคลในยุคพุทธกาล ก็ต้องยกตัวอย่างพระสารีบุตรมหาเถระ องค์อัครสาวกเบื้องขวาผู้เลิศด้วยปัญญา ถ้าหากว่าท่านเดินข้ามสถานที่เป็นร่อง เป็นราง เป็นขอนไม้อะไรก็ตาม ท่านก็จะกระโดดข้ามไปเลย ทำให้บรรดาพระปุถุชนที่ไม่รู้เหตุผลต้นกรรม ตำหนิและไปฟ้องร้ององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าต้องตรัสว่า พระสารีบุตรนั้นเคยเกิดเป็นวานร คือลิง มานับเป็นร้อย ๆ ชาติ ความเคยชินจึงทำให้เผลอเมื่อไรก็กระโดดโลดเต้น แต่ว่าสิ่งที่ทำไปนั้นไม่ก่อให้เกิดโทษอะไรมาก นอกจากเสียจริยาเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้น

ถ้านับในยุคปัจจุบัน ก็จะมีหลวงปู่เจี๊ยะ จุนฺโท (พระครูสุทธิธรรมรังษี) พระครูบาอาจารย์ในสายของหลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต ซึ่งท่านมีวาสนาอันตัดไม่ขาด มีกายวาจาที่ไม่เรียบร้อย แต่ว่าสภาพจิตของท่านนั้นเด่นดวงเป็นอย่างยิ่ง ก็คือขาวสะอาดผ่องใสทั้งดวง

ดังนั้น..สิ่งที่ท่านทำ ไม่ว่าจะเป็นการตีมีดตีขวานก็ดี การขุดดินฟันหญ้าก็ตาม ตลอดจนกระทั่งการที่มีจริยาโผงผางเหมือนอย่างกับนักเลงนั้น ก็เป็นเพียงวาสนาที่ตัดไม่ขาด เราต้องมองให้ลึกเข้าไปถึงในจิตในใจ ไม่เช่นนั้นแล้วความเคยชินทั้งหลายเหล่านี้ เมื่อท่านแสดงออกมา เราเองอาจจะพลาดจากบรรดาพระเถระ ผู้ทรงคุณงามความดีไปอย่างน่าเสียดายเป็นอย่างยิ่ง

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันศุกร์ที่ ๒๗ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)