[เถรี]

สิ่งที่เราชอบกับสิ่งที่เราเกลียดจัดเป็นรากเหง้าของกิเลสใหญ่พอกัน สิ่งที่เราชอบนั้นมีรากเหง้ามาจากราคะ สิ่งที่เราเกลียดนั้นมีรากเหง้ามาจากโทสะ

แต่สิ่งที่เราเกลียดเราไม่ยินดี เราจะผลักไสโดยอัตโนมัติ ดังนั้น..จึงทำอันตรายเราได้น้อยกว่า

ส่วนสิ่งที่เราชอบนั้นเรามักจะตะเกียกตะกายไปหา ไปยึดเอาไว้ ไม่ยอมปล่อยไม่ยอมวาง แล้วคิดว่าจะรอดไหม ?

ในเมื่อเป็นเช่นนั้นไม่ว่าจะ รัก ชอบ เกลียด ชัง ทำอย่างไรที่เราจะเฉย ๆ ได้ ? ไม่ต้องมาก ไม่ต้องถึงขนาดตัดขาด เอาแค่เฉย ๆ ไม่ยินดียินร้าย ไหวไหม ?

ไม่ไหวมั้ง ? หมูปิ้งเชียวนะ กาแฟที่เราชอบด้วย ไปกันใหญ่เลย แค่คนโพสต์ว่ากินสตาร์บัคแก้วละ ๑๘๐ บาท ก็มีคนเข้าไปคอมเมนต์ว่า "ทำไมไม่ซื้อข้าวกิน ?" มึงโง่หรือเปล่า ? ก็เขาอยากกินกาแฟ ไม่ได้อยากกินข้าว เขามีตังค์จ่ายก็เรื่องของเขา อยากกินก็กินไป

ส่วนเราเองก็ทรีอินวันซองเดียวก็อยู่..จบ ถ้าไม่เอาอะไรเลยอย่างหลวงพ่อก็ยิ่งสบาย ทุกวันนี้พระที่อยู่ด้วยไม่ได้ฉันอิ่มสักมื้อหรอก พอหลวงพ่ออิ่มแปลว่าทุกรูปต้องอิ่มด้วย..!

อย่าให้กิเลสมีอำนาจเหนือใจเรามาก พาความเดือดร้อนมาให้เรานับชาติไม่ถ้วนแล้ว หัดขัดใจกิเลสบ้าง