[เถรี]

สำหรับปัญหาต่อไปก็คือว่า การที่เราไปช่วยเหลือผู้อื่นนั้น เป็นกิจของสงฆ์ตามหลักธรรมทางพระพุทธศาสนาหรือไม่ ? ปรากฏว่าทางด้านวิทยากรไม่สามารถที่จะอธิบายได้ เพราะว่าคลื่นโทรศัพท์หายไป

ทางด้านพิธีกรจึงได้พยายามยกเอาการออกประกาศพระพุทธศาสนาขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ในขณะที่ส่งพระอรหันต์ทั้ง ๖๐ รูปออกไปครั้งแรกนั้น ซึ่งพระองค์ท่านได้กล่าวว่า ให้เป็นไปเพื่อ พหุชนหิตาย คือ ประโยชน์ของชนทั้งหลายเป็นจำนวนมาก พหุชนสุขาย เพื่อความสุขของชนทั้งหลายเป็นจำนวนมาก โลกานุกมฺปาย เป็นการอนุเคราะห์แก่โลก สรุปว่าเป็นสิ่งที่น่าจะทำได้ หรือต่อให้ไม่สามารถที่จะทำได้ตามหลักธรรมทางพระพุทธศาสนา สิ่งที่ทำไปถ้าก่อประโยชน์ให้แก่ผู้อื่น ก็น่าจะเป็นสิ่งที่สมควรทำ

กระผม/อาตมภาพจึงต้องเข้าไปให้ความชัดเจนว่า หลักธรรมทางพระพุทธศาสนานั้นมีเป็นชั้น ๆ ไป ก็คือศีล สมาธิ ตลอดจนกระทั่งปัญญา ศีลนั้นเป็นข้อห้าม แต่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไม่ได้ห้ามไว้โดยส่วนเดียว หากแต่มอบหลักธรรมคือข้อปฏิบัติเอาไว้ด้วย ดังนั้น..การที่เราไปช่วยเหลือผู้อื่นนั้น จัดเข้าในหลักพรหมวิหาร ๔ ข้อเมตตา รักเขาเสมอด้วยตนเอง กรุณา เมื่อเห็นเขาตกทุกข์ได้ยาก ก็อยากให้เขาพ้นทุกข์

ดังนั้น..จึงเป็นหน้าที่ของเราที่จะต้องทำหลักธรรมทางพระพุทธศาสนาเหล่านี้ ให้ออกมาเป็นรูปธรรมที่จับต้องได้อย่างชัดเจน ด้วยการเข้าไปอนุเคราะห์สงเคราะห์บุคคลที่ประสบภัยต่าง ๆ เหล่านั้น จะได้สมกับการที่เป็นพุทธศาสนิกชน ซึ่งนำเอาหลักธรรมของพระพุทธศาสนามาก่อให้เกิดทั้งประโยชน์ตนเองและประโยชน์ต่อผู้อื่น

อีกส่วนหนึ่งก็คือหลักของสังคหวัตถุ ๔ ได้แก่ ทาน มีการแบ่งปันให้แก่ผู้อื่น ปิยวาจา มีการพูดดีพูดไพเราะ อัตถจริยา ทำตนเป็นประโยชน์ต่อผู้อื่น และสมานัตตตา เอาใจเขามาใส่ใจเรา ชอบใจสิ่งใดเราก็ทำสิ่งนั้นกับผู้อื่น ไม่ชอบใดสิ่งใด ก็อย่าทำสิ่งทั้งหลายเหล่านั้นกับผู้อื่น หรือว่ามีการสร้างความดีใน ศีล สมาธิ ปัญญา อย่างเสมอต้นเสมอปลาย

แค่สังคหวัตถุข้อแรกในการสงเคราะห์ยึดโยงสังคม ตลอดจนกระทั่งหมู่ชนเข้าด้วยกัน คือ ทาน ก็ชัดเจนอยู่แล้วว่า เราสมควรอย่างยิ่งที่จะต้องช่วยเหลือบุคคลผู้ประสบภัยทั้งหลาย